Het is vijf voor half tien als we de parkeerplaats opdraaien. Precies op tijd, want het interview met Willem-Alexander en Maxima op Radio 1 is net afgelopen. Als we uitstappen voelt het gewoon zwoel aan. De lente is eindelijk begonnen lijkt het. Boven me zie ik in reuze neonletters Turnhal Leiden staan. We pakken onze tassen uit de auto. Volleyballen.

Volleyballen ja. De sport die ik leerde kennen toen ik op de Mavo in Rijswijk zat. Met een gymleraar als Bert Hazelzet kon dat ook niet anders, tot verdriet van de klasgenoten die het maar een waardeloze sport vonden. Ook zij zouden en moesten het leren. 'Maak een driehoekje van je duimen en je wijsvingers!' 'Als je serveert houd je de bal in je ene hand en die hand houd je als een leesplankje voor je!'

Voor de talenten was er op maandagmiddag na schooltijd echte volleybaltraining. En omdat ik niet op voetbal mocht, mijn vader was bang dat ik in het profvoetbal op zondag zou verdagen, greep ik mijn kans. Het kostte vijf gulden per maand, maar ik had het er graag voor over. Want als je echt goed was mocht je mee naar het Paas Volleybal Toernooi in Assen. Het PVT, wiens hart gaat er niet sneller van kloppen?

Ik moest wachten tot klas drie en vier. Maar toen was het ook zover. Vier dagen lang ondergedompeld in toernooivolleybal. Sporthal De Timp. Zwembad erbij waar je tussendoor lekker jezelf kon verfrissen. 'Niet te kort voor de wedstrijd hoor! Dan kom je niet van de grond!' En logeren bij een gastgezin. De familie Haveman aan de Dobbewal. Die hadden heel wat over voor de goede zaak. Man man, wat een tijd. Zeker toen we de finale speelden tegen Mavo Assen. Helaas verloren we.

Ach ja, het is alweer meer dan dertig jaar geleden. En nog steeds blijft het leuk. Sta je op zomaar een donderdagavond in Leiderdorp weer te ballen met mede-veertigers. De Toppoule recreantencompetitie. Er komt zelfs een bekerfinale aan op 11 mei a.s. In Reusel! Ja, we zijn nog net zo fanatiek als vroeger.

Ik kan me alleen niet herinneren dat ik toen spierpijn had, de dag erna.