Maandag 19 juni 2006

Ook zo bezig met het WK voetbal in Duitsland? Tweeëndertig maal elf spelers die achter een bal aanrennen en dan proberen om meer doelpunten te maken dan hun tegenstander. Belachelijk, hoor ik sommigen in mijn omgeving zeggen. En ja, hebben ze niet een beetje gelijk? Eigenlijk is het toch gekkigheid dat zoveel tijd, geld en energie wordt gestoken in een spelletje? Als ik het zojuist geschrevene teruglees dan denk ik: Ze hebben gelijk...

Maar ja, als ik zoals zaterdagavond j.l. naar een wedstrijd als Ghana-Tsjechië kijk, dan zit ik toch echt op het puntje van mijn stoel. Een ploeg die ik bewonder, de Tsjechische, die totaal wordt overlopen door niet te stuiten Ghanezen. Spanning, goed spel, wat wil je nog meer? En dat is denk ik toch wel weer het verschil met bovengenoemde door mij geliefde mensen :-). Want ja, ik houd van het spelletje, kan echt enthousiast worden van een goede wedstrijd en dan ga je er graag even voor zitten. Niet voor elke wedstrijd. Vanavond kon Oekraïne-Saoudie Arabië mij gestolen worden, maar ik zit nu heel snel te tikken om op tijd te zijn voor Spanje-Tunesië.

Alleen die zondag. U moet weten, wij kijken op zondag geen televisie. We staan op het standpunt dat er voor ons geen werk op die dag hoeft te worden verricht dat niet nodig is. En dat houdt in dat we die dag de televisie uitlaten. De zondag gebruiken we om uit te rusten, naar de kerk te gaan, familie te bezoeken, een boek-krant-weekblad te lezen en een spelletje te doen. Bovendien, voetbal kijken past niet echt bij het aparte karakter van die dag.

Dus ook als Oranje op zondag speelt, dan houden we die gewoonte in ere. Stel je voor dat Marjan op zondag naar Puberruil zou willen kijken dan krijgt ze dat ook niet voor elkaar. Niet altijd even leuk, want als fan wil je eigenlijk toch wel kijken. En vooral als je jong bent, ik denk even aan mijn jongens, dan valt dat niet altijd mee. Dan ga je af en toe toch even naar boven om te luisteren (radio) of te kijken (internet) hoe de stand is. Dus hopen maar dat ze woensdag van Argentinië winnen, want dan is de volgende wedstrijd op zaterdag. Als ze verliezen moeten ze weer op zondag...

Het doet me denken aan 1978. Ik, twaalf jaar oud, ga naar bed en heb stiekem mijn radiootje meegenomen. Het is de zondag dat Nederland tegen West-Duitsland moet spelen. Met mijn hoofd onder de dekens, het radiootje tegen mijn oor en het kussen er bovenop hoor ik hoe Arie Haan en René van der Kerkhof er voor zorgen dat het 2-2 wordt. Totdat opeens de deur van de slaapkamer open gaat. Mijn vader? Ik schrik me een rolberoerte en zet het geluid zo zacht mogelijk. Minutenlang blijf ik doodstil liggen. Ik hoor de deur weer dicht gaan. De kust lijkt veilig. Opgelucht steek ik mijn hoofd weer boven de dekens. Staat broer Piet daar en die vraagt doodleuk hoeveel het staat...

De Spanjaarden en Tunesiërs zijn begonnen, ik zie dat de laatsten zojuist gescoord hebben, dus ik groet u allen! Dit wordt weer een fijne wedstrijd...