Wil u het echt weten, mijn derde ding waar ik het druk mee heb? Nou dan steek ik maar van wal. U bent gewaarschuwd en een gewaarschuwd weblog lezer telt voor ….

Dezelfde middag haal ik nog even snel de eitjes uit het kippenhok, die onze kippetjes gelegd hebben. Heel gewoon, dat doe ik dagelijks. Ik vul gelijk even het voer bij voor konijn en cavia. Ik gooi wat komkommerschilletjes neer voor ons vee en ververs het water. Na enig heen en weer lopen, krab ik me eens achter m’n oor, op m’n arm en vervolgens op m’n been. Tjonge wat heb ik een ontzettende jeuk! Hoe zou dit nu toch komen? U bent gewaarschuwd en kan nog stoppen met lezen....

Ik ga naar binnen en was mijn handen. Krab, krab, toch maar eens goed kijken en ja hoor, beestjes, allemaal beestjes… Maar wat zijn dat voor een beestjes. Ik gril ervan en krijg kippenvel. Ik bestudeer de beestjes, maar ja ik ben geen bioloog. Toch maar even op internet kijken? Verrek, ze lopen ook over de eieren! Ik denk bij mezelf ’t zal toch niet waar zijn? Na wat surfen op het net, wordt mijn vermoeden bevestigt KIPPENLUIZEN! Het advies luidt: gewoon een konijn bij je kippen plaatsen. Ten eerste loopt er al een schattig konijn en ten tweede, wat lost dit konijnenbeestje op?

Ongelooflijk wat een jeuk. Eerst maar even de dierenarts bellen en luisteren naar zijn advies. Ach mevrouw ik zet wel wat klaar voor uw kippetjes. U moet even het hok uitmesten en vervolgens met de hogedrukspuit in de rondte zwaaien. De kippen moeten worden behandeld met één of ander giftig spulletje. De vlerken omhoog en dan met dat spulletje op een watje flink smeren maar onder de oksels. Het staat vanmiddag voor u klaar!

Nou ga er maar aan staan. Ik trek direct de stoute schoenen aan en rijd naar de dierenarts om dat giftige spulletje op te halen. Ik neem ook gelijk maar een wormenkuur voor onze snoezepoes Lot mee, want stel je voor! De dierenarts legt het nog eens fijntjes uit en vertelt me dat we veertien dagen geen eieren mogen eten van onze kippen. Mocht ik eventueel een hekel hebben aan iemand in mijn omgeving, zou ik diegene de eieren kunnen schenken. Met gevolg dat… Verder wenst de aardige meneer me veel succes.

Thuisgekomen denk ik bij mezelf, laat ik die bittere pil direct maar slikken! Van uitstel komt afstel en ’t moet nu eenmaal gebeuren! Ik verkleed me en haalt m’n gereedschap uit de schuur. Gewapend met schep, asvarken en emmers voor de mest marcheer ik naar het kippenhok. Enthousiast komen mijn diertje met beestjes op me af tokkelen. Nee, nu even geen lekker hapje of fris watertje. Het baasje gaat jullie redden van die venijnige bloedzuigers!

Het hok wordt ontruimd, schoon gebikt en geveegd. Eerst het nachthok boven, vervolgens de beneden etage en als laatste het vlondertje in het buitenverblijf. Het vlot allemaal aardig en de kippen lopen al tokkend en pikkend om mij heen. Tot ik de stemmen hoor van mijn bloedjes van kinderen die uit school komen. Ik kruip uit de ren en onthaalt hen hartelijk zoals een moeder het betaamt. Eerst maar even pauze nemen. Maar ach wat heb ik een jeueueueuk! Marjan kijk jij eens even op mijn hoofd? Ach niets te zien, u verbeeld zich maar wat. Nog eens kijken en ja hoor, het barst van de luizen. Gek word ik, ik spring onder de douche, zet de straal op z’n hardst en zing: Beestjes, allemaal beestjes om me heen! Gruwelijk!!!

Onder de douche vandaan gekomen, bedenk ik mezelf dat ik om kwart voor vier verwacht wordt bij de schoolarts voor een extra groeicontrole voor onze Rik. Aangezien hij een groeiachterstand heeft van 2 jaar, willen ze hem graag nog eens zien. We hebben nog vijf minuten te gaan. Dus jumpen we met natte haren in de auto en racen we met de airco aan richting de GGD. Als verzopen kat en hijgende pup komen we binnen. Rik wordt gemeten en gewogen en ja, natuurlijk, te licht bevonden. Onder alle groeilijnen. Rik vind het nodig nog even de wijsneus uit te hangen en verteld dat z’n papa wel groot is en bovendien veel te veel weegt. En oh ja, mijn kleine broertje die ook klein is, maar heel dik, huilt aaaaaltijd. Maar mijn oudste broer Job, gisteren veertien geworden, mag u ook wel een keer naar kijken, want dat is ook maar een smurf. Met als gevolg dat ik met beide kerels naar de kinderarts mag voor een onderzoekje. We worden er weer uit gezet en de arts vraagt; wil je nog een kleurplaat Rik? Of ben je daar misschien te GROOT voor? Rik kiest een kleurplaat uit en zegt; ‘k geef hem wel aan mijn kleine broertje.

Op de terug weg toch maar even een grotere fiets gekocht bij fietsenhandel Jos. Die trouwens een dikke boterham aan ons verdient. Want tja de kleine dappere kerel moet volgend seizoen toch echt op de fiets naar school. ‘Zeg hoe oud ben jij kerel?’ vraagt Jos, ‘Vijf?’ Thuisgekomen kook ik snel eten, want vanavond vroeg gaan we gezellig met z’n allen een paspoort laten maken op het gemeentehuis. Het gaat echt gebeuren, als het goed is gaan we over twee kleine weekjes naar het buitenland. Maar eerst heb ik het nog druk! Want het verhaal van de kippen is nog niet klaar!