Bij het naar buiten lopen vraagt een van de aanwezigen: 'En, wat vind jij er van?' Ik aarzel. 'Tja, het ligt in de lijn van wat er de afgelopen jaren op gang is gekomen. Bij het Nederlands Dagblad, bij de ChristenUnie, enzovoorts.' 'Nou, ik ben ervan geschrokken. Ze laten het woord van God los zo.' 'Dat is onzin!' reageer ik. Het is er uit voor ik er erg in heb.

Het het is een avond over Identiteit op de Gereformeerde Basisschool in Berkel en Rodenrijs. De KBS. Al onze kinderen hebben er de acht groepen doorlopen, op Sam na, hij is bij zeven. Een gereformeerde school. Verbonden aan de gereformeerde kerken vrijgemaakt. En daarom voor ons ook een bewuste keuze. Wij hechten eraan dat onze kinderen onderwijs krijgen van juffen en meesters die net als wij geloven in God en zich afhankelijk weten van Jezus Christus.

De KBS maakt deel uit van een netwerk van gereformeerde scholen in West Nederland. De GPOWN. Op deze scholen zitten niet alleen vrijgemaakte leerlingen. De laatste jaren is er een toename te zien van anderskerkelijken. Mensen die net als wij hechten aan goed en christelijk onderwijs. En op sommige scholen is daarom het aantal niet-GKv-ers groter dan dat van de wél GKv-ers. Saillant detail is dat er ook gereformeerd vrijgemaakten zijn die juist weer voor een basisschool kiezen die niet gereformeerd is. Vanwege de afstand of kwaliteit. Of slechte ervaringen.

Een en ander heeft er toe geleid dat nu het onderwerp Identiteit weer bovenaan het programma staat. Want kun je het maken om ouders van kinderen die geen lid zijn van de GKv of de CGK te weigeren als lid van de schoolvereniging? Van oudsher is dat zo. Maar het ongemak over deze keuze is groot, niet in het minst bij het personeel. Want bijvoorbeeld ook bij het aannemen van nieuw personeel wordt er gekeken naar de kerk waar de sollicitant lid van is. 'De PKN? Het spijt ons, dan kunnen we u niet aannemen.'

In de afgelopen jaren heeft deze verlegenheid er bij diverse andere organisaties toe geleid dat de toelating is verruimd. Niet meer de voorwaarde van verbinding met een bepaalde kerk maar de instemming met een beginselverklaring waaruit blijkt dat je als christen in het leven staat en daarop aangesproken mag worden. Op deze manier willen de scholen van de GPOWN ook omgaan met ouders en personeel.

Ik moet tijdens de avond denken aan de strijd die ook ik heb gevoerd om het GPV echt vrijgemaakt te houden. Samenwerking met anderskerkelijken was uit den boze. Soms letterlijk. Ik schaam me er nu voor. Mijn contacten met christenen uit andere kerken hebben me de ogen ervoor geopend dat ook buiten onze kerkmuren veel kinderen van God zijn. En daarom juich ik de opener houding binnen de GKv en aanverwante organisaties ook toe.

Dat doet niet iedereen, dat wordt op deze avond wel duidelijk. Er zijn er die nog net zo denken als ik twintig jaar geleden. Wie niet bij de 'ware kerk' hoort is niet goed gereformeerd. Mijn standpunt is het niet meer. Zo uitgesproken durf ik niet meer te zijn. Al zal het een uitdaging zijn om de christelijke identiteit blijvend vorm te geven. Dat gaat niet vanzelf. We beginnen dus maar met bidden.