Ken je dat verhaal van dat gezin dat met vier van de zes kinderen op vakantie ging? 'Die gingen niet' hoor ik je denken. Jawel, ze gingen wel. Maar die andere twee kwamen uiteindelijk ook! En niet alleen, maar met aanhang. En het werd nog gezellig ook.

Ik kan me voorstellen dat campinggasten in de afgelopen jaren opschrokken als onze bus met vouwwagen/caravan het veld opreed. Wat komt daar nu weer aan? En zeker als na het openen van de schuifdeur de een na de ander naar buiten kwam rollen, nog slaapdronken van de reis. Wég rust...

Zelf heb je dat niet door. Kinderen komen gewoonlijk enige tijd na elkaar op de wereld. Je groeit erin. Nee, wij hebben geen meerlingen. Dat scheelt natuurlijk wel. Maar je buren op de camping krijgen er opeens wel zes druktemakers bij. En dan is het best even slikken stel ik me zo voor. Ik bedoel, wij maken weleens twee buurkinderen mee in de tent naast ons. Man-man, wat een drukte 's morgens vroeg als jij nog even denkt uit te slapen.

Het gekke is dat je, als je tweederde van je kroost thuis laat, de ervaring hebt dat het een makkie wordt. Wat een weldadige rust aan tafel! Zijn er echt gezinnen met vier kinderen die dat druk zat vinden? Houd toch op! Jullie weten niet waar je het over hebt! Hoe ontspannen en relaxed!

Maar goed, naarmate onze vakantie naderde, werd steeds meer duidelijk dat er aangewaaid zou worden. Drie dagen. Vier. Of vijf, zes. Ze zouden wel zien hoe lang ze bleven. En ze kwamen met eigen auto's. Even heen en weer. Het was tenslotte maar 900 kilometer. Welja joh, kijk maar.

En nu is het weer voorbij. We zijn weer terug. Het was heerlijk. Heel warme dagen met veel zon. Wat koelere met bewolking en een spatje regen. Drie avonden hevig onweer waarvan een met windvlagen. Genoten van het Beierse Woud. Van de Rannasee. Van de zwarte markt in Strazny in Tsjechhië. Van Passau en van Linz. Van de Donau. Van een middag klimmen in Kletterwald Waldkirchen. Van onze buren op de camping. En van zoveel meer.

Genoten van elkaar ook. Dat zeker. Rustig hebben we het niet gehad nee. Maar dat hoeft ook niet. We zijn tenslotte nog jong. Dan kun je wat hebben. Al zou ik het in spanning zitten van 'zal het allemaal goed met ze gaan onderweg hier naar toe en weer naar huis' best willen missen. Maar ja, als ze ergens anders naar toe gaan heb je dat ook. Je zal opa en oma worden...

We zijn er weer!