Het was weer eens zover. 'Pap, wat wilt u voor uw verjaardag hebben?' Het jaarlijks refrein. Een lunchbon kon ik niet vragen want er lag er nog een van Vaderdag. Daar trappen ze niet in. En dus trok ik alleen maar een moeilijk gezicht. Ze wisten genoeg. Ze moesten er weer eens zelf op komen.

En dat terwijl ik toch wel degelijk een wens heb! Sinds een maand of vijf ben ik als ouderling weer deelnemer aan de kerkenraadsvergaderingen. En na een rustperiode van twee jaar vallen er opeens dingen op. Zoals de hoeveelheid laptops en tablets die uit de actetassen tevoorschijn komen. Vechten om een plaatsje dichtbij een wandcontactdoos. Tja, daar heb je met je uitgeprinte pak vergaderpapier dan weer geen last van.

Maar handig is het natuurlijk wel. Ik kan me de tijd nog herinneren dat er op de zondag voorafgaande aan een vergadering een keurig stapeltje documenten onder een agenda klaar lag voor elke ambtsdrager. Daar was de scriba een zaterdagmiddag zoet mee geweest. Maar sinds de intrede van pc, printer en internet in elk woonhuis is dat verleden tijd. Een ieder wordt geacht zijn eigen stukken af te drukken. En, geloof me, dat levert nog weleens gezucht op.

Maar ja, heb ik de kans om daar vanaf te komen door een tablet voor mijn verjaardag te vragen, vergeet ik m'n eigen wens. Tot vorige week donderdag. Kom ik er ineens achter dat er een significant bedrag is afgeschreven van onze bankrekening. Begunstigde: Bol.com. Dat was even schrikken. Was er gephisht? Had een of andere Roemeen mijn bankpas geskimd? Wellicht een Nigeriaans oplichtersmailtje waar ik onnadenkend op had gereageerd?

Toch maar even nagevraagd aan tafel. En zie, de ontkennende blikken spraken boekdelen. Nee, ze wisten nergens van. Maar het lampje ging branden en bleef branden. Aha, dacht ik, dat kon weleens een ... zijn. Ik sprak het niet uit. Je wilt het feestje ook niet bederven.

En dus ben ik sinds zondag de trotse bezitter van een Samsung Galaxy Tab 2. Prachtig ding. Compleet met bluetooth toetsenbord en een leren hoes. Daar ga ik de show mee stelen op de eerstvolgende vergadering. En wees maar niet bang, ik heb geen stopcontact nodig. Ik laad hem thuis wel op. Het papierloze tijdperk is aangebroken!

Nu nog zien dat ze me dat geld gaan terug betalen...