In het ND van woensdag 11 september j.l. een ingezonden van Adriënne Simons met als titel 'Diep respect voor Chinese Lydia's'. Over de rol die vrouwen hebben gespeeld in het doorgeven en verkondigen van het evangelie in China. En niet alleen in hun gezinnen, maar ook in de kerk. Vrouw in het ambt? Dat is daar geen issue. En zeker geen probleem. Dus waar maken wij ons druk over?

Ja, waar maak je je druk over? Ik voel die vraag ook op me af komen. Is het werkelijk zo erg? Hebben vrouwen niet veel te bieden waar de kerk haar voordeel mee kan doen? Is een kerkregering die bestaat uit uitsluitend mannen niet erg eenzijdig? En zeg eerlijk, als je het in wereldlijk perspectief trekt, als je moest kiezen tussen Angela Merkel of Silvio Berlusconi, dan wist je het toch wel?

Ik ben maar een gewoon kerklid. Opgegroeid in de zeventiger en tachtiger jaren. Verantwoordelijkheid gekregen in de tijd daarna. Ouderling geworden. Meegegroeid en op veel punten mee veranderd in de GKv. Vaak van harte, soms met twijfel. En ook een beetje angst. Want waar stopt de vernieuwing? En inmiddels ben ik er wel achter, de verandering/vernieuwing stopt nooit. Het gaat door.

Vandaar ook mijn angst. Want waar gaan we uitkomen als we met elkaar uitspreken dat ook vrouwen diaken, ouderling en predikant kunnen worden in de kerk? Het voelt voor mij als weer een beetje Gods Woord loslaten. Wat Paulus zegt is door de toenmalige cultuur bepaald. Tja. Net als de schepping van de aarde in zes dagen. Dat staat er wel, in Genesis, maar of het echt zo is gebeurd? Daar kunnen we maar beter geen uitspraak over doen.

En zo wordt er steeds meer in twijfel getrokken of afgeschreven. Ik las gisteren nog van een predikante die het verhaal dat Israël zevenmaal rond Jericho trok waarna de stad instortte prachtig vond, maar niet waargebeurd. Het was slechts een manier van vertellen. En het hoeft toch ook niet waargebeurd te zijn om van waarde te zijn? Tja.

Stel je voor hè, dat wat Paulus heeft gezegd over het zwijgen van vrouwen in de samenkomsten inderdaad cultuurbepaald is. Hoe zit het dan met zijn onderwijs over de verhouding tussen man en vrouw? Of gaan we over een paar jaar de huwelijksformulieren ook weer herschrijven? Voortschrijdend inzicht? Waar stopt het?

Eenvoudig de Bijbel lezen is er inmiddels niet meer bij ben ik bang. Als je dat doet ben je blijkbaar naïef. Een schepping in zes dagen, welnee joh... De zondvloed en een ark? Sterk verhaal hoor. Geen vrouw in het ambt? Achterhaald, echt waar. Maar weet u wat mijn angst is? Dat uiteindelijk ook de opgestane Christus eraan moet geloven. De voorbeelden in de Protestantse Kerk Nederland zijn er. Of is er toch ergens een grenspaal?