Als ik wakker schrik zie ik dat het tien minuten voor zes is. Ik mag nog een dik half uur blijven liggen. Heerlijk! Behaaglijk draai ik me nog even om. Maar wacht eens even. Heb ik Rik al weg horen gaan? Volgens mij niet...

Het is herfstvakantie. Een week zonder schoolverplichtingen. Een week zonder wekker dus. Tenminste, als je gewoon lekker op je bed kunt blijven liggen. Maar voor een aantal hier in huis gaat die vlieger niet op. Er moet namelijk gewerkt worden. Je staat er van te kijken hoeveel geld je tegenwoordig nodig hebt om in leven te blijven. Dat gaat niet zomaar, daar moet je wél wat voor doen!

Dat is natuurlijk een grapje. Onze kinderen werken voor hun plezier, dat snapt u ook wel. Het was zo'n beetje het eerste wat Rik zei toen hij geopereerd moest worden aan zijn meniscus en kruisband: 'Maar dan kan ik niet werken!' Ja, stel je voor. Je bent 15 en je kunt niet gaan werken als jij daar zin in hebt. En je brommer dan, en je abonnement voor je smartphone?

Ook zijn oudere broers zijn druk bezig. In de orchideeën. In verband met Allerheiligen op 1 november is het woestdruk. 's Avonds moet er snel worden gegeten want Job gaat nog een paar uur terug. Op woensdag toch nog even met vrienden naar de kroeg. En 's morgens om zes uur weer op. Tja, als je jong bent...

Het doet me denken aan vroeger thuis. Mijn vader die er 's nachts een paar keer uit ging om mijn broers uit bed te halen. Er waren toen óf nog geen wekkers, óf hij had er niet zoveel vertrouwen in. Voor één broer, die reed met bloemen naar Duitsland, ging hij zelfs brood staan smeren. En dan daarna weer z'n bed in. Dan houd je wel heel veel van je kinderen.

Even later schrik ik op van geluiden in de keuken. Job en Klaas zijn kennelijk wakker geworden en naar beneden gegaan. Bij hen werkt de wekker gelukkig heel goed. Dan zal Rik ook wel vertrokken zijn. Ik draai me nog één keertje om...