'Vanmiddag speelt Soccer Boys tegen CVV Berkel, jongens.'
'Gaan we daar naar toe pap?'
'Weet ik niet hoor, maar Job gaat wel, dus je kunt met hem mee.'
'Nee, u moet mee!'
'Nou, we zien nog wel.'
Na Sams afscheid in juni zijn we niet meer op het voetbalveld geweest. Het is gewoon gek om weer te gaan nu.

Vroeger, ja, toen was het vaste prik voor me. Op zaterdagmiddag zat ik op de tribune bij Quick Boys in Katwijk. Zaterdagamateurvoetbal. De hoogste klasse. Wedstrijden tegen IJsselmeervogels, ACV, Noordwijk en DOVO. Later de streekderby's tegen Rijnsburgse Boys. Dan werd er niet alleen slag geleverd op het veld maar ook aan de zijlijn. Er vielen soms harde klappen, onder andere uitgedeeld door de inderhaast opgetrommelde ME. Het was de tijd dat de Black Jacks Katwijk terroriseerden.

Maar voetbal was mijn passie. En dat terwijl ik zelf voor mijn zestiende nog niet op voetbal mocht van mijn ouders. 'Eerst je school afmaken!' Jaja... Maar naar het eerste kijken mocht wel. Tenminste, als ik niet met tussenrapporten (als teken van lage cijfers) thuis kwam. Want dan waren die zaterdagmiddaguitjes ook taboe. Nee, het ging niet vanzelf in mijn jeugd. Toen ik uiteindelijk wél op voetbal mocht was het trouwens na een jaar ook alweer afgelopen doordat we naar Bergschenhoek verhuisden om een bloemenkwekerij te beginnen. Inderdaad ja, dat is al 30 jaar geleden. Waar blijft de tijd.

En zo stappen we vanmiddag gedrieën op de fiets. Zelfs Bart gaat mee. Want een streekderby tegen CVV wil je natuurlijk niet missen. Zeker niet als er in dat team verschillende bekenden meespelen. En wat te denken van neef Cor in ons eigen Soccer Boys team? Maar waar we vooral voor gaan is natuurlijk de nieuwe kantine met fotobehang. Want daar blijkt Sam nog niet vergeten te zijn. Hij hangt er tussen met een actiefoto die zijn weerga niet kent. En ook Bart ontwaren we tussen al die voetballers van weleer. Wat een eer!

Net als de vorige Soccer Boys-CVV Berkel ontmoetingen eindigt ook deze aflevering weer in een gelijkspel. We kunnen er mee leven. Aan Sam en Bart wordt gevraagd of ze zich tóch niet zullen bedenken. 'Ga weer lekker keepen of voetballen joh!' Maar ze peinzen er niet over. Je ziet ze denken: We hangen toch al op de Wall of Fame?

En ik? Ik ga straks nog even zaalvoetballen. Want het bloed kruipt waar het niet gaan kan.