Dorcas Voedselactie |
Weblog Kees | |
woensdag 13 november 2013 | |
'Meneer, mag ik u wat vragen?' 'Naar Oost-Europa of naar Afrika. Dat zijn de gebieden waar Dorcas hulp verleent.' Ik kijk mijn collega-briefjesuitdeler aan en zucht. 'Die gaat niks geven.' voorspelt ze. 'Hij doet zo moeilijk.' We staan samen bij de ingang van de C1000 in Bergschenhoek en vangen daar op zaterdagmiddag gehaaste klanten op. Met wisselend succes. Er zijn erbij die geduldig onze uitleg tot zich nemen om vervolgens straal voorbij het speciale Dorcasschap te lopen. Sommigen hebben eerder op de dag al bij de Plus meegedaan. Weer anderen brommen nors 'Nee, geen tijd'. Iemand vraagt me: 'En hoeveel blijft er aan de strijkstok hangen?' Ik haal gelaten mijn schouders op. 'Dit zijn voedselpakketten, dus dat zal wel meevallen.' Maar gelukkig zijn er ook heel veel die gehoor geven aan onze oproep en een aantal producten afrekenen en inleveren. Het lijkt de gelijkenis van de zaaier wel. Er zijn ook heel bijzondere mensen. Zoals de vrouw die graag kaarsen wil geven. 'Maar ze zijn op!' Komt ze even later bij een andere winkel vandaan met twee pakken kaarsen. 'Kijk eens, asjeblieft! Ik vind het juist zo gezellig voor ze als ze er ook een kaarsje bij krijgen!' De schat. Of die jonge vrouw met hoofddoek. Ze laat me haar kaartje zien en vraagt wat ze precies moet invullen. 'Want ik wil ook graag 50 euro doneren. Eenmalig.' Voor zulke buitenlanders wil ik Geert Wilders best inwisselen. De jongeman bij de uitgang wenkt me. 'Ik ga wat dozen in de auto zetten. Neem jij even voor mij waar?' Ik knik. 'Dat is goed, ga je gang.' Prompt zie ik een minuutje later de kritische man naar de uitgang lopen. Zou hij... Met afgewend hoofd passeert hij me. Ik kan het niet laten en roep hem na: 'Fijne dag nog meneer!' Ja, voor sommige mensen hoop je dat ze zelf nog eens in nood komen. Sorry... |