'Ehm, het eten voor vanavond heb ik alvast klaar gezet. Bloemkool en kippenpootjes. Voor morgenavond staat er sla in de koelkast, dat kun je dan bij de patat eten. En voor zondag staat er champignonsoep in de kast in de bijkeuken. Broodjes en shoarmavlees liggen in de vriezer. Oja, als je zondagmorgen soesjes bij de koffie wil, die vind je ook in de vriezer. Moet ik het even opschrijven?'

Aan het woord is Ineke. Het is even over half een, vrijdagmiddag. Mijn werkweek zit er op, dus ik zak net uitgeblust neer aan de eettafel. Eindelijk weekend. Ik vind dat ik het verdiend heb. Een hele week om half zes je bed uit gaat z'n tol eisen. De spraakwaterval tegenover me kan me naar net aan bereiken. Koelkast? Vriezer? Soesjes?

O wacht! Ja, natuurlijk, ze gaat straks weg. Vandaar dat ze er zo netjes uitziet. Samen met haar zus vertrekt ze om een uur naar Veldhoven voor een Eva-weekend. Zondagavond pas weer thuis. Dat is waar ook, we moeten als mannen de komende dagen weer voor onszelf zorgen.

Weer ja, want een jaar geleden was het van hetzelfde laken een pak. Toen gingen ze vier dagen en drie nachten naar Texel. En ze waren nog niet terug toen of we kregen te horen dat dit zeker voor herhaling vatbaar was. Dat we het alvast maar even wisten. Alleen, de volgende keer wilden ze iets meer inhoud. Vandaar dus een weekend met Eva.

Nou, het zij ze gegund hoor. Een paar dagen als zussen er tussenuit, dat kan alleen maar goed zijn. Denk ik. Wij redden ons wel de komende dagen. Al lief dat ze allerlei dingen voor ons in huis heeft gehaald. En zo zwaai ik ze even later vrolijk uit. Tot zondag!

Even denken hoor, wat zei ze nou? Voor vanavond was er patat geloof ik... En dan morgen bij de koffie broodjes shoarma? En zondagavond slagroomsoesjes met bloemkool? Pffff... Had ze het nu maar even opgeschreven. Zal je zien dat straks alles nog in de champignonsoep loopt.