Als jongetje van een jaar of twaalf kreeg ik soms opdracht om op de terugweg van school even langs de groenteveiling in Katwijk te rijden. Mijn vader werkte bij een aannemer in de wegenbouw en kabelaanleg maar zijn afkomst verloochende hij niet. Op een stuk grond van een paar duizend vierkante meter aan de Kwakelwei teelde hij peterselie en boerenkool. En omdat het toen elk jaar nog vroor werd er in tijden van vorstverlet boerenkool gehakt en geveild. Aan mij de eer om 's middags de brief met prijzen op te halen. Soms viel het mee, soms viel het tegen.

Ja, als tuinder leef je met prijzen. Menig gesprek tussen vakgenoten begint met de vraag 'verdien je nog wat?' En de tijden zijn veranderd. Nieuwsgierig als we zijn willen we zo snel mogelijk na het veilen weten wat de opbrengst is. Wat zeg ik? Er zijn er zelfs onder ons die tijdens het veilen in hun eigen kantine zitten mee te kijken! Ik verdenk ze ervan dat ze op de rand van hun bureau een knop hebben zitten waar ze tijdens het veilen van de eigen partijen op zitten te drukken...

Dat we in het informatietijdperk leven zullen we weten. Want ook zonder Klok in de Kantine is het mogelijk om razendsnel op de hoogte zijn. Is het niet via de pc dan wel met je telefoon. Even mobiel het internet op, inloggen op de speciale 'mobiel'-pagina van FloraneXt en hatsekidee, daar staat je vreugde of je verdriet op het schermpje. Laat de kopers maar bellen voor een extra karretje, jíj weet wat de prijs is.

Waar is de tijd gebleven dat we 's morgens om half acht naar voren liepen om te bellen met zo'n aardige telefoniste? Ja, naar voren, jonge lezertjes. Want toen zat een telefoon nog vast aan een draad en die draad liep naar een toestel en dat toestel zat met een stekker in de muur geplugd... 'Wat is uw aanvoerdersnummer?' '8296'. 'Nee, nog niet geveild, probeert u het straks maar weer even.' En een half uur later wist ze je dan te vertellen wat je bloemen hadden opgebracht. Die goeie ouwe tijd.

Televba en Floratel waren eind jaren tachtig daarom een revolutionaire verandering. Inbellen met een modem. Krakend en piepend werd er gezocht naar de juiste snelheid waarop kon worden gecommuniceerd. Inloggen. Met kleine Supertelschermpjes ging je op zoek naar informatie. Je kon zelfs zien wat de middenprijzen van ander bloemen waren. Fantastisch! Wat een vooruitgang!

En zo leven we met elkaar al weer een heel aantal jaren achter de komma. Gemiddelde prijzen bekijken we in decimalen. We vragen statistieken op van voorgaande kwartalen. Kijken en passant even hoe het op de andere veilingen was. Of je boven of onder de prijs van de concullega's zat. Wat de buurman ongeveer voor z'n bloemen heeft gekregen. Want nieuwsgierig zijn we. Alles willen we weten.

Jaren zeventig. Rijnsburg. Een zoon loopt op de galerij van een flatgebouw. Als hij bij zijn eigen voordeur is ziet hij zijn vader voorbij fietsen. Bloemenkweker. Net terug van de veiling waar hij even bij de klok is wezen kijken. 'En pa, was het nog wat vandaag?' roept de zoon naar beneden. De vader kijkt op en schreeuwt al fietsend: 'Een dról!' Geen cijfers achter de komma. Wel duidelijk.