Woensdag 14 mei. Nederlands. Whatsapp.
'Hoe ging het Rik?'
'Prima.'

Eindelijk was het dan zover. Het begin van de examens voor Rik. Wekenlang naar uitgekeken, naar toegewerkt en lichtelijk voor gevreesd. Alhoewel, dat laatste geldt vooral natuurkunde. Een paar dagen voorafgaande aan de veertiende was er nóg een belangrijke stap gezet. Er was namelijk nog steeds niet ingeschreven voor een MBO-opleiding. Tot groot verdriet en zorg vooral van Ineke. 'Straks ben je te laat en zit je een jaar thuis!' Nou, dat leek hem wel wat. 'Lekker geld verdienen jonguh!' Jaja.

Donderdag 15 mei. Biologie. Whatsapp.
'Heerlijk.'
'Ja? Ging het goed?'
'Makkie.'

Dus die zaterdag klonk het onder het strijken voor de zoveelste keer. 'Kees, ga jij er nu eens even voor zitten met hem en maak het asjeblieft in orde...' Zuchtend en steunend kwam ik achter m'n krant vandaan. Kunnen ze dan ook helemaal niks zelf? Sjongejonge. En dan, laat eerst maar eens zien of hij z'n diploma wel haalt. Anders doe je het nog voor niks ook. Maar goed, een stief kwartiertje verder was alles in kannen en kruiken. Het Zadkine. Technisch specialist personenauto's. Hoppa. Geen tuinder nee, maar dat wisten we al. Vrije keus nietwaar? 'Nou, dat was nou alles. Iedereen tevreden?' Triomfantelijk keek ik in het rond.

Vrijdag 16 mei. Economie. Whatsapp.
'En hoe ging het met economie Rik?'
'Primaaa.'
'Toppertje hoor. Nu de cijfers nog!'
'En natuurkunde.'

En zo lijkt meneer zich ontspannen door de examens heen te slaan en zitten wij in spanning. Nog een paar weken nagelbijten. En hopen. En bidden. Maar als het goed is hebben we dan ook wat. Nooit meer naar de garage met de auto. Wat wil je nog meer?

Oja, eerst natuurkunde nog.