De eerste helft is al een minuut of 35 op streek als ik tegen Sam zeg: 'Ik weet het niet, maar die opbouw van achteruit is nog niet echt geweldig. En Van Persie is ook onzichtbaar. Maar ja, je weet het, die kan zomaar uit het niets een doelpunt maken...'

Voetbal is zeg maar echt mijn ding. Als klein jongetje ademde ik voetbal. Kwam ik uit school dan was er maar één ding belangrijk: Zo snel mogelijk naar buiten. Achter op het plein of op het grasveldje tussen de flats aan de overkant. Tegen een blinde muur trappen of partijtje, paaltjesvoetbal of lummelen, voor alles was ik in. Nee, zie in mij geen Cruijff of Messi maar de wil was er wel.

Het WK in Argentinië was het eerste toernooi dat ik min of meer bewust meemaakte. We hadden zelf geen tv, maar de ouders van m'n schoonzus wel, en daar was ik van harte welkom. Dus de drie goals van Rensenbrink tegen Iran, het eigen doelpunt van Ernie Brandts, het afstandschot van Arie Haan, ze staan op mijn netvlies gebrand.

En dan al die toernooien daarna. Eenmaal de euforie, vaker de uiteindelijke teleurstelling. Maar altijd weer die spanning. Dat gevoel van 'zou het gaan lukken dit keer?' Het aangaan van de competitie zit in me, dus ik voel mijn adrenaline stromen zo gauw als de bal gaat rollen. En ik merk aan mijn kinderen dat ze op me lijken. Voetbal maakt iets los. Nee, geen afgod. We houden het beheersbaar.

En zo is er nu opnieuw een toernooi van start gegaan. Wat ik ervan verwachtte? Laat ik het maar zo zeggen: Zonder geluk vaart niemand wel. Zo'n schot van Arie Haan in 1978, de kopbal van Kieft in 1988, de weergaloze balbehandeling van Dennis Bergkamp tegen Argentinië in 1994, de kantelende wedstrijd tegen Brazilië in 2010, het zijn de momenten die het hem doen. Ze maken het verschil tussen winnen en verliezen. Tussen koppie omlaag of omhoog.

'Wat een geluk, die kopbal van Van Persie!' zegt Rik als hij rond twaalven thuiskomt. 'Nou, vergis je niet hoor,' antwoord ik, 'dat is ook zijn kunde. Hij wist gewoon dat Casillas een stukje voor z'n doel stond en dan een bal met zoveel gevoel over hem heen koppen...'

Tja, ik moet eerlijk zijn, het is niet alleen geluk natuurlijk. Ook individuele kwaliteit. Want anders had ik daar ook kunnen lopen...