Vier Whatsappberichtjes op rij. Van Rik.
'Pap'
'Ik mag naar huis'
'Maar mama wil me niet meenemen'
'Kan u me komen halen?'
Ik schrijf terug:
'Ik heb geen auto...'

Woensdag was het zover. Om zeven uur 's morgens moest hij zich melden in het Lange Land ziekenhuis in Zoetermeer. Alsof hij op herhaling ging. Na een onfortuinlijke wheely met een crossbrommertje scheurde een paar maanden geleden zijn vorig jaar geplaatste kruisband finaal af. En omdat zijn knie daardoor erg instabiel werd moest er toch maar zo snel mogelijk een nieuwe in.

De arts die hem voor het opereren inspecteerde bedacht zich bijna nog. Meneer had vorige week namelijk bij het leggen van een bassinzeil een tegel tegen zijn knie gekregen. Het gevolg was een ei en een bloeduitstorting. 'Daar moet ik dan dwars doorheen gaan snijden! Dat doe ik liever niet.' Je zal toch onverrichterzake huiswaarts moeten keren... Gelukkig kon het net. Nee, de arts is niet van Friese afkomst.

In de operatiekamer had Rik alle bekijks. Hij had voor de gelegenheid (Australië-Nederland) namelijk een oranje onderbroek aangetrokken. De fikser. Alle zusters kwamen even een kijkje nemen. Maar de pret was gauw over toen hij onder zeil ging. Want voetbal is leuk, maar nu moest er gewerkt worden.

Twee uur later was alles weer achter de rug. Een nieuwe pees, dwars door het kniegewricht, van boven en van onder goed vastgezet. En nu maar hopen dat de boel op z'n plaats blijft. 'Maar denk erom Rik,' aldus de orthopeed, 'je zult er rekening mee moeten houden! Geen gekke dingen. Zo'n pees is nu eenmaal niet net zo goed als het origineel. Daar zitten zenuwen in die seintjes doorgeven aan de rest van je lichaam als je op het randje zit. Dat heeft deze pees niet.'

'Oja, en wat mij betreft mag je vanavond al naar huis hoor. Hoef je hier niet te blijven slapen. Na de voetbalwedstrijd.' Dat lijkt Rik wel wat. Je eigen bed is altijd beter dan in zo'n ziekenhuis. Maar hoe krijg je je moeder zover?

Wees niet bang, nog dezelfde avond kwam Rik op krukken weer thuis. Nu nog negen maandjes revalideren... Wens ons maar veel sterkte.