Hèhè, even uitpuffen hoor. Dat was weer een kort nachtje. Het kan gewoon niet op deze dagen. We gaan van het een naar het ander. Bruiloften, examenfeestjes, diploma-uitreikingen, verjaardagen, een open dag van de kerk, etentjes met deze en gene, het houdt maar niet op. Maar vandaag nemen we een dagje rust. Er is zelfs geen voetbal op tv.

Ik denk daar wel eens aan. Zo'n koningspaar als Willem Alexander en Maxima bijvoorbeeld. Ik stel me zo voor dat hun hele week vast ligt. Van uur tot uur. Een diner hier, een opening daar. Ontvangst van een staatshoofd uit een buitenland. Overleg met de minister-president. 'Oja, verrek, bijna vergeten! Ik ben maandagmorgen luizenmoeder!' Dat soort dingen.

Je zal toch zo moeten leven. De kalender die je dagen bepaalt. Alhoewel, zo is het eigenlijk bij ons ook wel een beetje. Vooral deze tijd dan. Met het naderen van de zomervakantie lijkt het wel of de activiteiten zich vermenigvuldigen. Iedereen benut het te verwachten mooie weer en de lange avonden om maar zoveel mogelijk feestjes te organiseren. Want ja, een diploma moet gevierd worden. En verjaardagen ook. En huwelijksjubilea. Vergaderingen gaan gewoon door. En dat etentje was al een keer uitgesteld, dus...

Het lijkt wel een liedje. Zoveel te doen, ik heb nog zoveel te doen. En dan ook dat voetbal er nog bij. Slapeloze nachten, want de dagen zijn te kort. Veel te kort. Je zou er wakker van gaan liggen. Maar vandaag even niet hoor. Het werk is af. Column geschreven. De vrijdagmiddag lonkt. En vanavond? Voetballoos! O, wat zal ik lekker vroeg op bed liggen. En morgenochtend uitslapen. Heerlijk!

Nog even voor de zekerheid goed nadenken. Het klopt toch? We hebben toch niks vandaag? Wat? Vanmiddag Open Huis bij Alfa Accountants? ... Ja, natuurlijk gaan we daar naar toe! Onze aanstaande schoonzoon werkt er immers? Even dan. Even...