Ik zou best weleens een keertje voor een week,
voor schooljuf willen spelen.
Elke morgen word je wakker denk je: Yes!
Ik mag weer naar ze toe!
Al die fijne stoere jongens, lieve meiden,
dat gaat toch nooit vervelen
Want ze luisteren zo goed, 't is abnormaal,
heus je wordt gewoon niet moe!

Iedereen kent die vraag wel: 'Wat wil je later worden?' Tot aan m'n twaalfde zal ik daarop geantwoord hebben: Soldaat! Dat leek me het summum. Met twee broers die onder de wapenen dienden ook niet zo moeilijk natuurlijk. Met zulke verhalen wilde ik ook thuiskomen!

Daaruit blijkt al dat ook ik ben opgegroeid in een tijd waarin je zelf je keuzes kon maken. Niet de afkomst van je ouders was bepalend, maar de vraag waar je zin in had. Wat zou je willen? In mijn geval kwam er trouwens wel een beperkende factor bij. Ik had namelijk een broertje dood aan leren. Tja. Dan weet u dus waar het allemaal door komt.

Aan Marjan hebben we 'de' vraag ook gesteld. Al heel vroeg in haar leven. Ik kan me herinneren dat 'moeder' hoog op haar lijstje stond. Direct gevolgd door 'babytrekker'. Dat was haar benaming voor verloskundige. Eerlijk gezegd vonden wij 'schooljuffrouw' beter bij haar passen. Haar broers ook. Maar dat tussen haakjes. Met babytrekken is het uiteindelijk niks geworden. Ze kan niet zo goed tegen bloed en aanverwante zaken, vandaar.

Maar goed, tijdens een talentenjacht in 2003, Marjan zat toen in Groep 7, leek het haar leuk om mee te doen. Of vonden wij het leuk? Dat weet ik niet zo precies meer. Het jaar ervoor had Job opgetreden en dat was zo'n succes, dat wilde zij ook wel. Of wij, nogmaals, ik weet het niet zo precies meer. En dus schreef haar vader een lied. Op de wijze van O,o Den Haag. En het ging erover dat zij wel schooljuf zou willen zijn.

Ik zou best weleens een keertje voor een week,
voor schooljuf willen spelen.
Ik geef niemand onvoldoendes schei toch uit,
wat kan het mij nou schelen.
Want een negen of een tien staat heel wat mooier dan zo'n kleine kale één.

Inmiddels zijn we elf jaar verder. Gisteravond heeft Marjan haar Pabo-opleiding bekroond met een diploma. Ze mag voor de klas als onderwijzeres. Als schooljuffrouw dus. En ze heeft ook nog eens een baan gevonden. Is het niet geweldig? Elf jaar na die talentenjacht is ze geworden wat ze toen al wilde. Of moet ik zeggen, wat wij graag wilden?

O, o wat fijn, schooljuffrouw, want moet je horen,
de hele dag sta je daar lachend voor de klas.
O, o wat fijn, nee ze zullen mij niet storen,
kletsmajoren zijn met mij wel in hun sas.