Eindelijk was het weer zover... Huttendorp, de jeugdspeelweek in Bleiswijk! Wat had ik daar naar uitgekeken. Samen met Klaas de opzichter en Elizabeth, Rik en Bart de uitvoerders maakten we al lang van te voren grote, hele grote bouwplannen. Maandag lagen wij gewapend met gereedschapkist, zagen en vooral een heel groot Gammazeil al vroeg klaar voor de poorten van het huttendorp. Want we wilden wel een goed plekje voor de riante villa ‘van Vechtmond' die wij gingen bouwen. Ondanks de hevige regenval lieten wij ons er niet van weerhouden om met man en macht te gaan werken aan de fundamenten van de hut. En ik kan u wel vertellen, het was teamwork wat daar verricht werd door zeg maar de firma van Egmond. We sjouwden met hout, sloegen er fikse spijkers in en bouwden zo in alle rust. Alhoewel het weer ons toch wel parten ging spelen. Tussen de middag was het zo verschrikkelijk bar met het weer dat mama ons toch maar op kwam halen. We hadden geen droog draadje meer aan ons lijf. Het water klotste heen en weer in het schermpje van de telefoon van onze opzichter en tranen van ellende kwamen uit zijn ogen. We namen even een time-out.

Gelukkig konden we 's middags de hamer weer ter hand nemen en kregen we versterking van onze broeders bouwvakkers Job en Bob. Al snel groeide onze hut tot een ware Villa met wel geteld twee verdiepingen, compleet met trapgat, veranda, vloerbedekking, wanddecoratie en niet te vergeten de prachtige plantenbakken aan de voorgevel. En natuurlijk heb ik ook flink de bouwvakker uitgehangen en sloeg de spijker recht op z’n kop!

Ik raakte helaas ook nog een keer gewond en moest naar de EHBO. Eigenlijk wilde ik dat niet en vroeg daarom aan Klaas of hij even een pleister wilde halen. Ik zei: 'Zeg maar dat je kleine broertje bloed heeft'. Maar daar trapte onze uitvoerder niet in, dus moest ik wel met hem mee. De wond werd flink ontsmet en ik kreeg een mooie pleister. Het werk kon weer voortgezet worden en ik timmerde er flink op los, een echte bank op de veranda. Ik voelde me net Bob de Bouwer zelf! Er werd een waar sportdorp uit de grond getimmerd, geweldig om te zien. Veel kinderen werden geholpen door hun ouders, maar wij klaarden het op ons eigen houtje en zijn tenminste "echte bikkels".

Er was van alles te doen in ons dorp, zo konden we meedoen aan een sportsurvival, midgetgolf, knutselen, bloemschikken, viswedstrijd, schminken, nepwonden maken, doel schieten en daar kregen we zomaar een leren bal cadeau! Het  was hier echt geweldig, op zo’n dorp zou ik wel voor altijd willen wonen met gratis poffertjes, T-shirt, draaimolen, ijsjes enz. Gelukkig kwam na de maandag met veel regenval, toch de warme zon te voorschijn en konden we ook daarvan genieten. Vandaag is het alweer de laatste dag en dan genieten we van een groots waterfestijn op het recreatieveld, waterglijbanen, hindernisbanen en springkussens. De kinderen mogen ook een nachtje blijven slapen in hun eigen getimmerde hut. Zo zullen Klaas, Rik en Bart vannacht in villa "van Vechtmond" bivakkeren. Ik zou ook wel graag willen, maar ik mag nog niet van mama.

Vanavond om acht uur worden ze in het sportdorp verwacht en krijgen ze om negen uur een sportmaaltijd. Daarna gaan ze flink feest vieren met alle dorpsgenoten en om twaalf uur moet iedereen naar zijn eigen sportcomplex. Om dromend van de gouden medaille, de snelste tijd, de geweldige jump, de onmogelijke goal, als sporters van het sportdorp lekker te gaan slapen. Het zal mij benieuwen of we ons werk goed gedaan hebben en of de hut ook waterdicht is! Maar ja, dat weet ik morgen pas, als ik ze na het ontbijt om 7.00 uur weer samen met mama op ga halen. Om 8.00 uur zullen er vreselijke verwoestende bulldozers los barsten om de boel weer op te ruimen. Ons dorp valt in duigen en het feest is voorbij, snik, snik! Het was in één woord GRANDIOOS! Bestuur en vrijwilligers van de jeugd speelweek HARTELIJK BEDANKT!Was het al maar weer volgend jaar, want dan ben ik weer van de partij, ik kijk er nu al weer naar uit!

Heeft u nog een timmerklusje? Ik zal hem voor u klaren.
Gegroet, Sam de Bouwer!