Vakantie |
zaterdag 23 augustus 2014 | |
'Héééérlijk, dít is vakantie, hè?' Twee weken Val de Cantobre, vlakbij Nant in het departement l'Aveyron. Over de megahoge en -lange brug bij Millau een kilometer of dertig naar links en je bent er. Het eerste stuk vrij saai en vlak, militair oefenterrein, maar na een steile afdaling sta je middenin bergachtig gebied. Het riviertje La Dourbie baant zich er meanderend een weg naar de Tarn. En aan dat riviertje een camping. We hadden ons van tevoren ingelezen en ingekeken op de website maar het is in het echt toch net weer wat anders. Een terrascamping, zo weet je, maar je zult maar elke dag omhoog moeten klimmen naar het zwembad of het sanitairgebouw. Elke dag prijzen we onszelf gelukkig dat we op dezelfde hoogte vertoeven als die twee onmisbare campingvoorzieningen. Dat we voor het dagelijks brood wel neer en op moeten nemen we dan maar op de koop toe. Vakantie is voor ons inderdaad ontbijten in de zon. Wat er die dag verder ook gebeurt, dát hebben we alvast! En wonder boven wonder vallen de onvermijdelijke (onweers)buien (we hebben er patent op) vooral 's nachts. 's Morgens schijnt de zon weer vrolijk op ons neer. Alsof we het verdiend hebben. Wij weten wel beter. Vakantie is ook luieren. Niets hoeven. Man, wat zijn we ons daaraan te buiten gegaan. Zelfs de buren keken jaloers en verlekkerd naar de relaxstoelen die we hadden meegenomen. 'Waar kun je die kopen?' En de avond voor een ochtend spectaculair canyoningen was ik gewoon chagrijnig omdat ik geen zin had. Laat mij toch gewoon hier... Wees gerust, de volgende dag had ik het prima naar m'n zin. 'Hoe vaak zijn jullie uit eten geweest?' vragen de thuisblijvers bij terugkomst. |