'Zo zeg, wat een lucht!'
'Ja, jij zei dat ik het moest gebruiken.'
'Ik dacht al, toen je in bed stapte...'
'Je neus ging er meteen van open zeker?'
'Pfff...'

Ik had het bij nader inzien beter niet kunnen doen. Natuurlijk, het was een prachtige ervaring, maar teveel voor een man van mijn leeftijd. Dat werkt allemaal nog prima als je in de kracht van je leven bent, maar als het beste eraf is, niet doen. Juist ik, die altijd zo fulmineert tegen dat vermaledijde hardlopen (mensen zijn niet gemaakt om te rennen!) stap nu dus in die valkuil. Mezelf willen bewijzen of iets dergelijks. Stomstomstom.

Ik heb het natuurlijk over dat canyoning in de vakantie. Moest ik zo nodig aan meedoen. En terwijl mijn lichaam de avond ervoor al protesteerde (geen zin hebben is een waarschuwing!) ging ik toch mee. En dat nekt me dus. Nu nog steeds, na ruim twee weken.

Want het belangrijkste gereedschap dat ik heb, mijn knieën, is ernstig aangetast. vooral de rechter. Ik voelde het al direct toen we na afloop dat ontiegelijke eind omhoog moesten klimmen uit de bedding van La Dourbie. Daar zijn platlandse Hollandse knieën niet voor gemaakt. Ze kraakten in hun voegen. En nu, tijdens mijn werk, voel ik nog steeds de naweeën. De martelgang van kromme Lindert is er niks bij. Geintje.

Maar Ineke wist raad. 'Bij Intratuin hebben ze Oudhollandsche Spier & Gewrichtscrème. ik gebruik van datzelfde merk al jaren de handcrème en die is echt perfect!' Om een lang verhaal kort te maken, ik ging het smeren. Het volleybalseizoen gaat immers ook weer beginnen, en baat het niet...

Geloof me, tijgerbalsem is er poesjeszalf bij. Mijn knie staat al dagenlang in brand na het inmasseren. Het begint verfrissend, maar na een paar minuten gloeit het alsof het een lieve lust is. Ik geef nog net geen licht in het donker. En tranen in de ogen bij iedereen binnen een cirkel van vijf meter. Man man, wat een spul.

Of het helpt? Nou m'n knie niet. Maar het is wel ideaal voor verstopte neuzen.