'Kijk pap, dáár!' Ik volg zijn vinger en zie op de nok van de kas een roofvogel zitten. Ik bedenk me geen moment en trap hard op de rem.
'Wat is er?' klinkt het verschrikt op de achterbank als ik de auto in z'n achteruit zet. 'Kijk' wijst Sam, 'daar zit een grote vogel.' Hij heeft inmiddels zijn mobiel tevoorschijn gehaald en laat z'n raampje zakken. We worden vanaf het kasdek scherp in de gaten gehouden. Als het de buizerd, want dat is het, te gortig wordt met die menselijke belangstelling, slaat hij zijn vleugels uit. Sam drukt af en op datzelfde moment poept de vogel een witte flatsj uit.

Op vakantie in Frankrijk keken we ook regelmatig omhoog. Boven ons zweefden lammergieren. Volgens de verhalen zijn dat een soort van vliegende deuren met een spanwijdte tot twee meter. Imposante dieren dus. Wij zagen ze alleen uit de verte, dus controleren konden we het niet.

Ook hier in Bleiswijk zien we op zonnige dagen regelmatig roofvogels boven ons hoofd zweven. Waarschijnlijk buizerds of valken. Vaak met twee bij elkaar, zwevend op de thermiek van een warme dag. Heel soms valt er een naar beneden. Zoals een paar maanden geleden toen ik met mijn schoonvader in de achtertuin liep. Een hoop herrie in de struiken waar een jonge spreeuw te pakken werd genomen door een woest klapwiekende buizerd. Uiteindelijk moest de laatste onverrichterzake weer vertrekken, maar zo'n schouwspel vergeet je niet meer.

Vrijdagmorgen om zes uur, het licht in de kas stond nog aan, werden we opgewacht door opnieuw een buizerd. Waarschijnlijk was hij (of zij?) de avond ervoor door een luchtingsraam naar binnen gekomen. Misschien wel achter een ekster aan. Die hebben we hier namelijk volop. Maar de weg naar buiten bleek een stuk moeilijker. Als ik hem probeerde te naderen vloog hij op, dwars door de kas naar de andere kant. Het glas bleek te hard. Met een doffe bons klapte hij er tegenaan om na enkele versufte ogenblikken weer op te krabbelen.

Ik besloot de ramen wagenwijd open te zetten. Helaas, kennelijk ziet zo'n buizerd beter op afstand, want het kwam niet in hem op om de ontstane ruimte te benutten en de vrijheid tegemoet te vliegen. De blinde vink. Of is een buizerd daar gewoon niet wendbaar genoeg voor? Hoe dan ook, later op de dag zag ik hem niet meer. Misschien toch gelukt?

Tot vanmorgen. Ik loop de kas in en wat zie ik? De buizerd. Op de verwarmingsbuizen. Hij doet, zoals een volger op twitter schreef, zijn naam eer aan. Toch weer naar binnen gekomen? Of niet weggeweest? Ik voorzie een nieuwe toekomst. Roofvogelshows. Ik hoef hem alleen nog maar tam te maken...