Het is vrijdagavond, etenstijd. Ik heb gedekt voor vijf personen. Ineke is met een groep meiden, van jong tot oud, Marjans bijna voorbije vrijgezellenbestaan aan het vieren. Zij eten heerlijk buitenshuis, wij gaan aan de witlof met een slavink. Ik heb het staartje van de Jaren 80 Top 100 aangezet. Sam springt op van zijn stoel en doet iets op de pc. 'Als we het dan tóch gezellig gaan maken...' zegt hij. Op de monitor verschijnt een knapperend haardvuur.

Dat doet me eraan denken dat er nog een nijdig klusje op me ligt te wachten. Twee weken geleden werd ik gebeld met de vraag of we nog haardhout konden gebruiken. Altijd natuurlijk. Wie weet wat voor een horrorwinter er nu weer in het verschiet ligt. Stel dat Rusland de gaskraan dicht draait. Of Groningen blijkt weer een meter verder de grond in te zakken. Nee, je kunt maar beter je voorzorgsmaatregelen treffen.

En zo werd er een flinke kuub hout afgeleverd door mijn geliefde schoonpa. Op een plaats waarvan ik wist dat er snel actie moest worden ondernomen. Zo'n tas hout wil Marjan niet op haar trouwfoto's hebben, dus het moest sowieso vóór de 17e oktober aan mootjes zijn gehakt.

En daarom trek ik vanmiddag de stoute schoenen maar eens aan. Eén probleem: Ik ben niet in het bezit van een behoorlijke kettingzaag. En dus weet ik van tevoren al dat de grootste stukken hout niet aan de beurt zullen komen. Dan maar de takken die erbij liggen een kopje kleiner maken met een elektrische zaag. Dat gaat aardig.

Maar vervolgens dient probleem twee zich aan. Waar is mijn kloofbijl gebleven? Ik herinner me dat een van mijn broers hem had opgehaald. Om een lang verhaal kort te maken: De kloofbijl vertoeft elders. Daar gaan mijn grootse plannen. Stiekem vind ik het niet eens erg. Ik heb mijn goede wil getoond, maar het is niet anders, toch?

Om die goede wil ten overvloede te bewijzen laad ik de overgebleven stammetjes op veilingkarren en rijd ze naar een stil hoekje naast de schuur. Daar stapel ik ze netjes op, uit de weg en uit het zicht. Ik veeg bladeren en zaagsel op een hoop en schep het op. Het ziet er weer spic en span uit. Trots bekijk ik het resultaat. Dat kloven komt nog wel eens een keer.

Trouwens wel heel jammer dat zo'n haardvuur op een computerscherm geen warmte afgeeft. Zou me een hoop werk besparen...