Voorover gebogen tegen de wind, de rits van m'n jas helemaal omhoog getrokken, fiets ik richting Bergschenhoek. Over de Landscheiding, het fietspad tussen akkers en kassen door. Het is donker, even na zevenen 's avonds. Gelukkig wel droog. Om half acht word ik geacht een volleybalwedstrijd te fluiten. Kan er ook nog wel bij.

Ja, want de week zat toch al aardig vol. 's Avonds dan. Op maandag op bezoek. Woensdag een vergadering. Donderdag volleyballen. Vrijdag een bruiloft. Zaterdag twee verjaardagen. Dus dinsdag was lekker vrij. Een avondje op de bank, dacht ik. Maar nee. Het team waarvan ik dacht dat het zelf een scheidsrechter had, belde maandag op. Of ik nog kwam, dinsdag. Zucht. Ja, natuurlijk!

En die dinsdag is al zo lastig. Drie jongens naar catechisatie. Ineke zwemmen met Sprank. En dus ben ik tot de fiets veroordeeld. Ook dat nog. Nu is dat met zon en 22 graden beslist geen straf, maar op een toch best koude oktoberavond met ook nog eens een behoorlijke bries... Maar goed, we zijn geen watjes en als je zelf volleybalt wil je ook graag een scheidsrechter die alles in goede banen leidt, dus...

En zo stond ik op tijd klaar in de zaal. De teams waren er ook. En ze maakten er met elkaar een prachtige pot van. Kijk, dan doe je het ergens voor. En als je je dan om kwart over negen ook nog eens met de wind in de rug naar huis mag spoeden, top!

Daar zat Ineke met verschrikte blik op de bank. 'We zijn iets vergeten!' Dat moet wel heel erg zijn, dacht ik bij mezelf. 'Er was vanavond een voorlichtingsavond op school voor VWO-3, over de profielkeuze van Bart!' Er begon me langzaam iets te dagen. Een paar weken geleden, een mail van een mentor of zo...

Tja, stom. Maar niks aan te doen. Volgende keer de agenda beter invullen. Op de fiets naar de GSR is trouwens nog wel een heel stuk verder.