Ik ben ver weg. Ik loop in Kenia. En het is er onrustig. Een of andere opstand zorgt ervoor dat veel mensen op de vlucht zijn. En ik moet mee, of ik wil of niet. Dwars door een oerwoud. Dan hoor ik plotseling geritsel in het struikgewas. Een leeuw! Maar in plaats van een ijselijk gebrul komt het dier niet verder dan een klaaglijk 'Miauw'...

Nee! Zit er weer een kat voor het slaapkamerraam te miauwen dat hij naar binnen wil! Slaapdronken draai ik me om richting wekker. Wat? 04:11! Is-ie nou helemaal gek geworden? Bekijk het maar, blijf maar lekker buiten. Verstoord draai ik me om en probeer de slaap weer te vatten. Kenia... Komt vast door het boek dat ik op dit moment lees.

Maar het gemiauw houdt aan. Zal ik er op gokken dat Ineke het zat wordt en hem binnen laat? Zo ging het vroeger met huilende kinderen ook weleens. Lagen we op elkaar te wachten. Nee, ik ga zelf. Zuchtend stap ik uit bed en loop naar de voordeur. Karel zit er al voor. Glipt snel naar binnen, bang voor een uitschietende voet. Maar dat doe ik niet. Stel je voor zeg. Staat Marianne Thieme straks ook voor de deur.

Als ik hem de huiskamer in heb gelaten duik ik weer snel m'n bed in. Ik mag nog ruim twee uur slapen. Heerlijk! Maar ik lig nog geen twee tellen op bed of ik hoor weer gemiauw. Nee! Jawel dus. Kat nummer twee. Zelfde procedure. Lang leve de huisdieren die 's nachts op stap gaan. Wanneer komt er een kattenluik?

Een kattenluik, ja, dat zou best een oplossing zijn. Het idee is hier in huis al vele malen geopperd. Maar stel je toch eens voor dat je zo'n ding laat maken en ze staan 's nachts alsnog voor je slaapkamerraam te miauwen? Gewoon omdat ze het leuk vinden om je te pesten?

Als ik om half zeven de keuken in kom springt Karel op het aanrecht. Zijn teken dat hij dorst heeft. Ik pak de drinkbak en vul hem met koel helder water. Karel zelf komt tegen me aan staan en duwt z'n kopje tegen mijn kin. Tja, probeer dan nog maar eens boos te blijven.