Onwennig kijk ik om me heen. We zitten met een groepje van zeven mensen in een zaaltje van de kerk. En het is de bedoeling dat we gaan bidden. Om de beurt. 'We zien wel hoe het loopt' zei een van de initiatiefnemers. 'Het is de eerste keer, dus we willen achteraf ook graag horen wat jullie ervan vonden. Misschien zijn er tips waar we een volgende keer ons voordeel mee kunnen doen.'

Het was spontaan opgekomen. Na de eerste schrik. Want schrikken is het als een van je kerkelijke gemeenteleden wordt geconfronteerd met een ernstige ziekte. Zeker als het een jong volwassene betreft. Dan staat alles toch even stil. Nee, Kerst was ditmaal duidelijk anders dan voorgaande jaren. Intenser. Alsof je nu pas echt begreep waaróm Jezus geboren moest worden. Ja, als ziekte en dood dichtbij komen besef je pas goed dat er verlossing nodig is van dit aardse bestaan.

En dus werd er zondagavond een gebedsbijeenkomst belegd. Wie wilde kon komen om te bidden. Er werden groepen gevormd. En iedereen die dat wilde en de vrijmoedigheid had kon aansluiten bij het kringgebed. Als er een stilte viel was dat echt niet erg. Dat doen we misschien wel te weinig, echt stil zijn voor God.

Maar ik merkte ook dat ik het niet eenvoudig vond, zo om de beurt bidden. Val je niet in herhalingen? Zal ik nu, of... O, gelukkig, een ander gaat al verder. Heeft Jezus trouwens niet gezegd dat het beter is om je binnenkamer op te zoeken als je bidt? Zit ik hier niet teveel mijn eigen gebedsgaven te etaleren? Of vinden ze me juist een stuntelaar? Moet je dit zo samen doen? Het zal toch niet zo zijn dat we denken dat daar meer kracht vanuit gaat dan wanneer we gewoon thuis bidden voor onze broer? Het zijn allemaal gedachten die door mijn hoofd gaan tijdens die twintig minuten in het zaaltje. En nog wel. Heeft zo'n gebedssamenkomst meer waarde dan een gebed om genezing in een 'gewone' kerkdienst?

Hoe dan ook, we baden met elkaar. Omdat we allemaal beseften dat er maar Eén is die genezing kan geven. En omdat er maar Eén is die kan troosten, ook op momenten dat ons gebed anders wordt verhoord dan wij graag zouden zien. Dat bond ons samen, ook op die avond. Het is goed om samen te zijn en zo hulp te zoeken bij God. Kinderen van één Vader. Een Vader die het beste met zijn kinderen voor heeft. Ontferm U Heer.