De vergadering is al een flink eind op streek als ik buiten gepiep en gepraat hoor. Zouden dat...? Ja, dat kan haast niet anders. Dat heb je in een grote stad. Daar lopen ze natuurlijk avond aan avond te controleren. Geld verdienen. Doe je dat niet als gemeente dan ben je een dief van je eigen portemonnee. Ik krijg het er haast benauwd van, maar een blik op mijn smartphone vertelt me dat de app werkt. De parkeer-app.

'Classisvergadering in Rotterdam-stad? O, dat is betaald parkeren.' Ik hoorde het mijn mede-afgevaardigde zondag al zeggen. En dus deed ik vlak voor vertrek toch maar wat ik me al veel langer geleden had voorgenomen: Een parkeer-app downloaden. Dat moet zó ontzettend handig zijn volgens de berichten. Geen geklungel meer met parkeerautomaten. Zoals laatst bij Hotel New York. Er stonden op de parkeerplaats vier automaten, op elke hoek een. Maar er waren er wel twee kapot. Inderdaad, de twee die ik eerst probeerde. Heel fijn.

Kort geleden zag ik dat MKB-Brandstof ook de mogelijkheid biedt om een app te gebruiken. Alleen, dan ga ik zakelijk afrekenen terwijl de meeste parkeeracties toch echt privé zijn. Toch maar niet dus. Op Twitter wordt echter ook al enige tijd flink geadverteerd door Parkmobile. En dus maar besloten om hun app te gaan gebruiken. Gedownload, geïnstalleerd, gegevens ingevoerd en proberen maar! Binnen 10 minuten is alles in kannen en kruiken.

Bij de Simonsstraat aangekomen de app opgestart, de juiste locatie ingevoerd, Simonsstraat ja, en op Start geklikt. En nu maar kijken of het werkt. Ik laat de auto toch met een wat onbehaaglijk gevoel achter. Er ligt geen bonnetje achter de voorruit. Als die parkeerwachten nu maar doorhebben dat dit er eentje van Parkmobile is...

Eenmaal binnen blijkt een mede-afgevaardigde uit Berkel&Rodenrijs precies dezelfde app te gebruiken. 'Werkt perfect joh! Na afloop van de maand krijg je netjes een factuur binnen, uit de kunst!' En de man is al ruim boven de zestig. Wat loop ik me druk te maken?

Na afloop stap ik welgemoed naar buiten, richting auto. We lopen een voorruit voorbij waar een parkeerbon achter de ruitenwisser is geschoven. Ai, dat zal pijn doen. 'Nu maar hopen dat dat bij mij ook niet het geval is...' begin ik alweer te twijfelen. Maar nee hoor, de bus staat erbij zoals we hem hebben achtergelaten. Geen centje pijn. Snel meld ik de parkeerbeurt af. Hoppa, €4.50 armer, maar een ervaring rijker. Je zou het haast met plezier betalen. Het werkt!