Als we in de auto gestapt zijn kijken we elkaar aan, Ineke, Rik en ik. Daar zijn we mooi klaar mee... Of beter gezegd, wat nu? 'Bel jij op?' vraagt Ineke aan mij. Ik kijk zwijgend voor me uit. Ik denk aan dat plaatje pas op Twitter. Over vijf manieren waarop je de dag kan beginnen. Wat was die ene ook alweer? Oja... Eat the frog...

We waren er vorige week helemaal klaar mee. Met ziekenhuizen, met orthopeden, met alles. En Rik zeker. Er zat wéér een operatie aan te komen. Nu dus een kniebuitenband die er niet schijnt te zitten, niemand weet hoe lang dat al zo is. Er was één voordeel: volgens de second opinionarts kon de kruisband gewoon blijven zitten. Hij zit iets te los, maar het zou moeten kunnen.

Maar thuisgekomen sloeg de twijfel weer toe. Had deze man het wél bij het rechte eind? Wie weet was alleen een buitenband wel niet genoeg. Zit Rik over een jaar wéér. En de communicatie met de arts was ook al niet je van het. Hij leek weinig begrip op te kunnen brengen voor onze boosheid en nare gevoelens over hoe het tot nu toe allemaal was gegaan. Tijd om echt ons verhaal te doen was er niet. Misschien wel omdat het spreekuur al een halfuur was uitgelopen?

En dus besloten we de raad van onze broer/zwager (en zelf ook arts) op te volgen. We belden alle gemaakte afspraken af en maakten een nieuwe bij het Orthopedium in Delft. De orthopeed daar was nog net geen wonderdokter maar hij scheen wel heel goed te zijn. En dus zaten we vrijdagmorgen om kwart over acht tegenover hem. Want voor de gezondheid van je kind doe je alles.

Om een lang verhaal kort te maken: Hij weet inderdaad alles van kruisbanden maar een buitenknieband had hij nog nooit geplaatst. Hij raadde Rik ook niet aan om dan maar de eerste te worden. Nee, dan konden we beter terug gaan naar de arts waar we vorige week waren geweest... Die had daar ervaring mee. Slik...

Een illusie armer stapten we even later in. Dat was nu typisch een gevalletje oude schoenen weggooien voordat je nieuwe gekocht hebt. Met hangende pootjes terug naar waar je al afscheid van had genomen. Tja.

Eat the frog dus. Ik heb gebeld. Er zijn nieuwe afspraken gemaakt. Ook voor een operatie. Ze zullen wel denken daar. Nou ja, het is niet anders. wij zullen ons de komende tijd heel nederig opstellen. Is op zich ook geen verkeerde houding natuurlijk. Het belangrijkste is dat Rik nu goed geholpen wordt. Op hoop van zegen.