'Heb je vorige week die uitzending van Radar nog gezien?'
'Nee, wat was er dan?'
'Het ging over schildkliermedicijnen. Mensen kregen opeens last van allerlei bijwerkingen.'
'O? Dat is niet zo mooi.'
'Nee, maar hoe gaat het met jou dan?'
'Met mij? Ik slik vanaf 1 december al geen medicijnen meer.'

Ik durf het bijna niet te zeggen maar het is inderdaad waar. Vanaf begin december ben ik medicijnloos. Ergens in november stelde de internist voor om het weer eens te proberen. Twee jaar geleden ook gedaan, maar toen bleek na een maand of twee toch dat het niet lukte. Mijn schildklier draaide weer overuren. Met een opgejaagd gevoel en angst voor hyperventilatie tot gevolg. Maar het moest er maar weer een keer van komen, vond de specialist.

En tot nu toe gaat het goed. Een tussentijdse bloedanalyse liet geen gekke dingen zien. Ik voel me ook goed. Het lukte afgelopen zondag zelfs om een doopkaart uit te reiken in de kerk. Wel gezonde spanning, maar geen kortademigheid. En toch...

Ja, want toch blijft het raar dat je schildklier na een poos stilgezet te zijn weer als vanouds aan het werk gaat. Alsof je een haperende radio uitzet, twee jaar in de kast opbergt en daarna, voilà, hij doet het weer! Dat klinkt haast te mooi om waar te zijn. En in de meeste gevallen is het dan ook zo. Te mooi om waar te zijn.

Maar ja, bij schildklieren schijnt het een remedie te zijn. Ik ben niet de eerste. Toch blijf ik voorzichtig met mijn optimisme. Bij elke versnelling van mijn hartslag ben ik geneigd om mijn pols op te nemen. Het zal toch niet... Maar tot op heden blijft het rustig. Prijs de Heer. Dat doe ik dan ook.

Ik heb inmiddels die uitzending van Radar teruggezien. Wat blijkt? Medio 2013 zijn de pilletjes met schildklierhormoon, Thyrax, verpakt in doordrukstrips. Daardoor staan ze niet meer bloot aan allerlei luchtinvloeden. En daardoor lijkt de concentratie middel iets hoger te zijn dan voorheen toen er 90 pilletjes in een potje zaten. Met als gevolg dat schildklierpatiënten ietsje meer binnenkrijgen. En daardoor raken ze uit balans. Tenminste, dat denkt men. Bewezen is er nog niets. Onderzoek loopt.

Ik heb er geen last van gehad. En het zou fijn zijn als ik het ook niet meer uit hoef te proberen...