Het is de avond van de verkiezingen van de Provinciale Staten en de Waterschappen. Een avond waarop ik graag thuis zou zijn om de uitslagen te volgen. Maar helaas, er staat iets anders op het programma. Een studieavond van de kerkenraad over het omgaan met verschillen in de kerk. Dus geen avondje voor de buis. Nou ja, #Hermandeschermman is er ook niet, dat scheelt.

Verschillen in de kerk. Ja, want die zijn er. Al hebben we het met elkaar liever over diversiteit. Dat klinkt toch wat vriendelijker en positiever. Koekoek eenzang is definitief verleden tijd, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. En dan is het de kunst om het met elkaar uit te blijven houden. Dat gaat niet vanzelf. Ook niet in de kerk.

Daarom beginnen we de avond met een bijbelstudie over de eerste brief van Paulus aan de Corinthiërs. Daarin heeft hij het onder meer over het wel of niet eten van vlees dat aan de afgoden was gewijd. Er waren christenen die daar totaal geen probleem in zagen. Maar er waren er ook die daardoor in de verleiding kwamen om zich toch weer in te laten met die afgoden. En in zo'n geval, zegt Paulus, kun je dus maar beter als 'sterke' ook van dat vlees afblijven. Om de ander niet tot aanstoot te zijn.

We proberen met elkaar te definiëren of wij dergelijke situaties ook in onze eigen gemeente kunnen aanwijzen. Als meningen van mensen uiteen lopen. Kwesties waarbij je omwille van je broeder of zuster iets moet laten. Ook al ben je zelf ervan overtuigd dat je er niet verkeerd aan doet. Gedacht wordt al snel aan zondagsheiliging. Wat doe je wel, wat doe je niet op zondag? Of mag een vrouw ambtsdrager worden? Ook zo'n heikele kwestie in de kerken op dit moment. Hoe ga je om met samenwonende stelletjes? Homoseksualiteit?

Ik vraag me hardop af of dit soort zaken te vergelijken is met de situatie in Corinthe. Daar ging het om mensen die door aan afgoden gewijd vlees te eten het geloof van andere christenen weleens op het spel konden zetten. Want stel dat die 'zwakken' dat ook zouden doen en opnieuw onder invloed van die afgoden zouden komen? Dat zou hun band met Christus in gevaar brengen. En daarom zegt Paulus 'Niet doen!' Maar is dat niet wezenlijk anders dan kerkmensen die over een ander een mening hebben omdat zijn gedrag niet strookt met wat God volgens hen zegt? Die eerstgenoemden vallen echt niet van hun geloof af omdat een ander zondags tv kijkt of gaat sporten. Ik zou haast zeggen, integendeel.

We komen er aan het eind van de avond op uit dat je als kerk misschien eerst en vooral het positieve moet zien van diversiteit in geloofsbeleving. Wie van ons heeft de grootheid van God volledig in beeld? Niemand toch? Daar heb je elkaar juist bij nodig. De gevoelige en de zachte aard. De doortastende en gestructureerde mensen. De verstandige en wijze koppen. De humoristische maar ook de ernstige broeders en zusters. En daarom moet je vooral elkaar eerst aanvaarden zoals je bent. En bevraag elkaar op het waarom van wat je doet en niet doet. Want je bent allemaal kind van God en afhankelijk van je verlosser Jezus.

Na de vergadering kijk ik op teletekst naar de eerste prognoses. Verdeeldheid. Zes partijen op of net boven de 10%. Diversiteit in de samenleving. Houden we het uit met elkaar in Nederland? Dat gaat ook niet vanzelf. Het lijkt de kerk wel. Wij zijn alvast aan het oefenen.