‘MANNEN, ALLEMAAL VERSPREIDEN EN OP JE KNIEËN GAAN ZITTEN!’ Braaf volgen we het bevel op. ‘EEN METER ERTUSSEN GRAAG!’ Hier en daar wordt ingeschikt tot de gewenste afstand. ‘EN NU ALLEMAAL TEGELIJK HET ZEIL PAKKEN EN NAAR JE TOE TREKKEN!’ Hij ligt zelf op zijn knieën naast mij en kijkt me aan. ‘Als je me zat bent dan zeg je het maar hoor…’

Het was op vrijdagmorgen dat de telefoon ging. De overbuurman. Of we maandagmorgen om half negen tijd hadden om te helpen met het trekken van een nieuw bassinzeil. ‘Maandagmorgen?’ klonk ik bedenkelijk. Maar ja, waarom zou het op een andere dag beter uitkomen? Je moet er sowieso tijd voor maken. Altijd nog beter dan op je vrije zaterdag. En dan, je bent op de wereld om elkaar te helpen nietwaar?

En dus togen we ’s maandagsmorgens na een versterkende kop koffie en een boterham naar de overkant. Daar stond al een flinke club te wachten. Een grote kraan was nog bezig om wat grond te verzetten. De machinist, zoals dat hoort, op zijn sokken in de cabine. Dat zijn de echte.

‘HO MAAR! NU DRAAIEN WE OM, BLIJF OP JE KNIEËN ZITTEN EN LAAT HET ZEIL IN HET BASSIN ZAKKEN!’ Het is nooit moeilijk om degene die de leiding heeft eruit te halen. Dat is de man met de grootste mond. En daar houd ik van. Duidelijkheid is belangrijk. Het zou mij niet verbazen als hij in militaire dienst heeft gezeten. ‘JA, ZO IS HET GOED!’

‘IEDEREEN NAAR DE LADDER AAN DE OVERKANT, IN HET BASSIN GRAAG EN DAN HIER NAAR TOE KOMEN.’ Als we in ganzenpas over de aarden wal gaan zegt hij tegen mij: ‘Blijf jij er maar op staan want ik zie dat je geen laarzen aan hebt.’ Ha, nee, dat had ik expres gedaan. Want als je laarzen aan doet dan weet je zeker dat je de pineut bent. Kun je de bagger in.

‘ALLEMAAL WEER VERSPREIDEN! ZEIL OPPAKKEN EN NAAR DE ANDERE KANT LOPEN!’ Gehoorzaam doen we wat ons wordt opgedragen. We weten opeens weer waarom het spreekwoord zegt dat veel handen licht werk maken. Met een kleine drie kwartier is de klus geklaard en worden we allemaal hartelijk bedankt. Voldaan en met een plant als beloning nemen we afscheid.

Tja, één man die vertelt wat je moet doen en niemand die tegenstribbelt. Wat kan het leven toch eenvoudig zijn.