Tijden veranderen. Dat blijkt maar weer. Ik zie een bericht in de krant over een kerk in Amersfoort die de Paasmorgen op een begraafplaats gaat meemaken. Er moet meer beleving komen. Dat was er de afgelopen veertig dagen vast ook al. Meer beleving. En in dezelfde krant een column om de vastentijd niet uit te laten lopen op één of twee dagen Feest, maar vijftig dagen lang in euforie door te brengen. Tot aan Hemelvaartsdag. Tijden veranderen.

Ja, want ik kom nog uit de tijd dat kerkelijke feestdagen gevierd werden op de dag zelf. Kerst werd voorafgegaan door de adventstijd, maar wij staken niet de zondagen daaraan voorafgaand 1, 2, 3 en 4 kaarsjes aan. En we kenden wel de lijdenstijd, maar vasten in welk opzicht dan ook? Nee. Scheelde natuurlijk ook dat er nog geen social media was. En om nu je buurman geen goedemorgen te wensen als je hem voorbij liep in het trappenhuis...

Wij hadden de zondag. Dat was elke week weer. En die zondag was ook nog echt een rustdag. Geen radio aan. Geen tv (die we niet hadden). Alleen maar geestelijke muziek op de platenspeler. Niet fietsen, wel wandelen. Verplicht soms. Niet naar het strand. Liever geen verjaardagen bezoeken verder weg. Zoveel mogelijk het autogebruik vermijden. Kom daar nu nog eens om.

De afgelopen 25 jaar is dat veranderd. Op zondag zijn radio, tv en pc allang niet meer taboe. Autogebruik? Als het zo uitkomt gaan we zelfs op die dag op vakantie. Is lekker rustig. Zelfs werken op zondag is niet langer onbespreekbaar. De zondag is immers niet de sabbat van vroeger? Het is geen wet om op die dag te rusten maar een keuze! Tja.

Er zijn nu andere wetten voor in de plaats gekomen. Allerlei gebruiken en hervonden tradities rond de kerkelijke hoogtijdagen. Ze lijken het gat dat is ontstaan door de devaluering van de zondag in te vullen. De adventsbeleving. De 40-dagentijd. De Stille of Goede Week met elke avond bijeenkomsten in de kerk. Stiltebijeenkomsten. De herrie bij ons in de kerk voorafgaande aan de Goede Vrijdagdienst stak er schril bij af. En de zangeres maar zingen 'Mijn God, mijn God, waarom verlaat Gij mij?'

Tijden veranderen. Ik merk aan mezelf dat ik het nog niet zo gemakkelijk vindt om mee te veranderen. Kennelijk zit het niet in mijn genen. Hecht ik nog teveel aan de zondag als rustdag. Misschien heb ik tijd nodig. Misschien ook niet. Zijn we allemaal verschillend. Komt tijd, komt raad.