'Zo, meneer, is dit wel vaker gebeurd?' De keuringsarts draait het apparaatje naar me toe zodat ik op het display kan kijken. Ik zie het cijfer 7.9 staan. Niet slecht voor een repetitie biologie, maar om plasma te doneren heb je toch minstens een 8.4 nodig. 'Nee, dat kan ik me niet herinneren. Wat nu?'

'Laten we eerst even een andere vinger prikken, dat van net was wel een heel zielig druppeltje.' Ja, dat vond ik ook al. Ik voelde de naald haast niet en was al verbaasd dat er bloed uit mijn rechterringvinger kwam. 'Zo, nu even wachten...' En ja hoor, ditmaal geeft de apparatuur die het HB-gehalte meet 8.6 aan. Gelukkig, niet tevergeefs naar de bloedbank gereden. Je zal onverrichterzake moeten terugkeren.

'Bent u misschien kort geleden ziek geweest dan? Bloedverlies geleden? Verkouden, griep?' Ja, een week of twee, drie geleden was ik wel behoorlijk verkouden, maar of dit daar de naweeën van zijn? 'Flink fanatiek gesport misschien?' Hm, neu, zo  kun je mijn voetbal en volleybal op recreantenniveau nou niet echt betitelen. Dat gaat toch allemaal op een standje lager dan vroeger.

'Ik zie trouwens dat het een trend is de afgelopen maanden. Het lijkt erop dat het ijzergehalte in uw bloed wat aan het afnemen is. Hebt u het druk misschien?' Druk, druk, wat is druk? Ja, we zijn net weer begonnen met grondstomen in de kas, maar of dat het nu is... 'Wat kan ik eraan doen om dat ijzergehalte weer wat op te vijzelen?' vraag ik daarom maar.

Meteen wordt mij een folder in de hand gestopt met allerlei goede raad. IJzerhoudende groenten, volkoren brood, vlees, mosselen, oesters, appelstroop, biergistpillen. Sommige gebruik ik, andere niet. Maar dan de uitsmijter: Vitamine C bevordert de opname van ijzer in de darmen. Vitamine C zit in groente en vers fruit. Daarom wordt aangeraden om voldoende vers fruit te eten. Het lijkt wel net zoiets als fosfaat voor een plant...

Daar zit vast de bottleneck. Want zei Ineke het een paar dagen terug niet? 'Neem een sinaasappel! Goed voor je!' Maar ik ben niet zo'n fruiteter. Best lekker hoor op z'n tijd, een sinaasappel, maar zoveel gedoe. Schillen, velletjes, sap langs je kin, pitjes... Ik zucht nog maar eens diep. Maar ja, als het moet dan moet het.

En dus zit ik nu 's morgens aan een mandarijn. En 's middags om drie uur aan een sinaasappel. En vanmiddag stond er zelfs een biefstukje voor me klaar. Het moet niet gekker worden. En dat allemaal voor de bloedbank. Of ik er ook wat voor over heb...