'En willen jullie nog een dessert?' klinkt het in onvervalst Rotterdams. Nou, dat willen we wel ja. Er kiezen er twee voor een aardbeien Romanoff. Klaas wil cheesecake. 'En u, meneer en mevrouw, hebben het dessert dat hoort bij het keuzemenu, klopt dat?' Ik knik. 'Ja, dat klopt. Ook iets met aardbeien dacht ik?' 'Ja, het petit grand dessert.' 'Met asperges ook hoop ik?' probeer ik nog...

Het is dat ik met matricaria een goedbelegde boterham verdien, maar anders zou ik het wel weten. Dan verhuisde ik naar Limburg en ging ik dat andere witte goud telen. Je zal toch je eigen asperges telen! Man man, paradijselijk. Dat is toch lekker?

Het gekke is dat ik het vanuit mijn jeugd helemaal niet ken. Ik kan me niet herinneren dat er vroeger asperges op tafel kwamen als groente tijdens de warme maaltijd. Wel als borrelhapje tijdens verjaardagen. Van die pielige stengeltjes in ham gerold. Met twee tegelijk anders stelde het niks voor. En ze waren koud natuurlijk. Is ook minder lekker.

Nee, dan die 25-jarige bruiloft van een oom en tante een jaar of wat geleden. Volop asperges waren er. Dik, warm en met heerlijke hollandaisesaus. Om je bestek bij op te eten. Geloof me, ik ben gek op witlof, maar asperges zijn een factor 10 lekkerder. Dat wordt nog wat als wij ooit zo'n feestje gaan vieren.

Geen wonder dus dat ik op Hemelvaartsdag tijdens een etentje als voorafje gegrilde asperges met gerookte zalm bestelde. En als hoofdgerecht asperges met gebakken zalm en hollandaisesaus. Zelden at ik lekkerder. Dat je daarna een zwavelachtige geur verspreidt tijdens het plassen, ach, dat neem je op de koop toe, toch?

Echt heel jammer dat er geen dessert met asperges was. Als ik ze ooit nog eens ga telen, dan ga ik het bedenken. Warme asperges met slagroom en een klein beetje roomijs. Asperges Romanoff. Het water loopt me nu al in de mond. Heerlijk!