‘Kan ik u helpen?’
’Ja, ik denk het wel. Dat boeket daar, met die pluischrysanten en de kangoeroepootjes, dat lijkt me wel wat. Maar wil je er dan ook nog een paar takken oranje euphorbia bij doen? Of doe ik dan afbreuk aan jouw creatie?’
‘Nee hoor, dat is juist mooi!’

Het is me net op tijd in gedachten geschoten. Onze trouwdag. De 24ste alweer. En daar horen bloemen bij. Niet in het minst voor m’n eigen plezier. Maar om nu voor de zoveelste keer een bos rozen te laten aanrukken… Nee, een herfstboeket moet het dit keer worden. Dus als ik op die zonnige vrijdag fietsend richting huis langs een bloemenzaak kom, weet ik wat me te doen staat.

’Is dat Tom Pearce?’ vraag ik, wijzend op de geelbruine chrysanten. ’Die ken ik nog van vroeger. Mijn oom teelde ze.’ Ze kijkt me even onderzoekend aan. Wat voor vlees heeft ze in de kuip? ’Nee, dit is Fuego, maar hij lijkt er wel een beetje op ja.’ Ik vertel haar dat ik zelf matricaria kweek, niet zo ver bij haar winkel vandaan. ’Dat ruikt altijd zo lekker!’ roept ze enthousiast.

Handig mengt ze de euphorbia’s tussen de andere bloemen, bessen en herfstbladeren. Een elastiek eromheen, plastic folie en een paar krullende linten. ’Kijk eens meneer! Dat maakt dan samen €20,89. U wilt pinnen?’ ’Graag. Nou, daar durf ik wel mee thuis te komen. Mooi hoor, dankjewel!’ Achter me staat alweer een volgende klant te dringen. Haar zaken gaan goed vandaag.

Dat idee had ik een week daarvoor ook al op de markt in Deventer. Twee grote bloemenkramen waar volop handel werd gedaan. Vijf bloemisten, continu bezig met boeketten maken en aan de man/vrouw brengen. Bij Intratuin een paar dagen later idem dito. Boodschappenkarren vol met planten vonden hun weg naar de uitgang. Bloemen lopen daar altijd wat minder goed heb ik het idee. Maar mensen denken weer aan het opfleuren van hun leefomgeving. Het mag weer wat kosten.

Ik stap op de fiets. Het stuur in de ene, het herfstboeket in mijn andere hand. Onderweg kom ik een man van een jaar of dertig tegen. Van een afstandje zie ik hem al lachen. ’Zo, je hebt toch niks goed te maken zeker?’ Ik smile alleen maar. Hij moest eens weten. Óf een boeket bloemen ook iets doet met mensen…