Beste meneer Pechtold, ik las in het Nederlands Dagblad dat u moeite hebt met een belastingverlaging voor eenverdieners. Misschien mag ik u wat vertellen. Wij zijn van die typische eenverdieners, mijn vrouw en ik. Voor de grap zeggen we weleens dat het bij ons net zo is als bij een bedrijf: de een doet de verkoop, de ander de inkoop. En dat werkt al 24 jaar. Hoe dat zo gekomen is?

Toen wij trouwden waren we beiden 25 jaar oud. Mijn vrouw werkte als activiteitenbegeleidster in een psychogeriatrische instelling. Ikzelf had een bloemenkwekerij. Toen mijn vrouw in verwachting was van ons eerste kind hebben we besproken hoe verder te gaan. Zou zij blijven werken na de geboorte of niet?

Ze besloot om dat niet te doen. Het leek ons een goed idee om ons kind zelf op te voeden. Er was ook geen financiële noodzaak om beiden te blijven werken. En bovendien leek het mijn vrouw na 8 jaar activiteitenbegeleiding wel leuk om iets anders te doen. We hebben niet overwogen om mijn baan eraan te geven overigens. Had ik waarschijnlijk ook niet gedaan zeg ik eerlijk.

Toen in de jaren daarna onze volgende kinderen kwamen, zes in totaal, is er in die situatie niets veranderd. Mijn vrouw nam het grootste deel van de taken thuis voor haar rekening en ik zorgde voor het inkomen. Tot ons beider tevredenheid. Het zorgde er tevens voor dat mijn vrouw diverse vrijwilligerstaken op de school van onze kinderen op zich kon nemen. Luizenmoeder, pleinwacht, rijden met uitjes, u weet vast wel hoe dat gaat. Dingen waar vrouwen met een betaalde baan ook in participeren hoor, niets ten nadele van hen, maar je doet dat als moeder zonder betaalde baan vaak net wat gemakkelijker.

Toen onze jongste twee jaar geleden naar het voortgezet onderwijs ging hebben we het erover gehad. Wat nu? Mijn vrouw kreeg meer tijd en er was ruimte om betaald werk te gaan zoeken. Maar inmiddels had ze ook een cursus bij Home Start gevolgd. Die was erop gericht om gezinnen waar het met bepaalde zaken wat moeilijker gaat (opvoeding, integratie) te ondersteunen. Bovendien gaat mijn vrouw wekelijks met een groep mensen met een beperking zwemmen. En ze is ook nog mede-initiatiefneemster van een kerkelijke vrouwenclub die op woensdagmorgen allerlei dingen met elkaar deelt en bespreekt. O ja, en ze bezoekt ook nog regelmatig ouderen die dat zeer op prijs stellen. Dus wat als ze betaald werk zou gaan zoeken en vinden? Dan zou ze fors moeten snijden in die andere activiteiten.

En dat is een beetje ons punt meneer Pechtold. Het lijkt tegenwoordig wel of we de waarde van mensen afmeten aan de mate waarin zij betaald werk verrichten. Daarom worden tweeverdieners positief gediscrimineerd op de belastingmarkt. Misschien is het in plaats daarvan veel beter om te kijken naar de waarde die mensen hebben voor hun leefomgeving. Voor de mensen om hen heen die misschien geholpen zijn bij extra aandacht omdat ze daar zoveel behoefte aan hebben.

Voor alle duidelijkheid meneer Pechtold, wij redden het wel, ook als die belastingverlaging er niet komt. Maar er zijn er genoeg die er wel bij gebaat zijn. Dus ik zou u willen vragen, denk er nog eens goed over na. Want ik hoef u toch niet uit te leggen dat het in het leven niet om geld draait? Dat weet u best.

Met vriendelijke groet, Kees van Egmond.