Maandag 16 oktober 2006

Vorige week was de nieuwe cd van Chris de Burgh een week lang cd-van-de-week bij Radio 2. Dat hield in dat er zo'n beetje om de twee uur een nummer van dit album te horen was. De titel van de cd is The Storyman en op de site van Chris de Burgh zijn fragmenten van deze nummers te horen.

Vrijdag zagen we The Storyman bij Free Record liggen in Amsterdam en omdat we, vooruitziende blik, een pas gekregen cadeaubon bij ons hadden hebben we die meteen maar geruild voor dit kleinood.

Nu ben ik al sinds 1990 een groot liefhebber van zijn muziek. Aangestoken door een paar enthousiaste zwagers die een aantal lp's van hem hadden. De eerste cd die ik kocht was Flying Colours met daarop het nummer Carry me, een nummer waar ik bij tijden nog ontroerd van kan raken. En dat is het ook, zijn muziek raakt me. Ik kan er een brok van in mijn keel krijgen, erbij wegdromen en het kan zorgen dat een neerslachtige bui omslaat in een goed gevoel.

Een eerder album van hem, genaamd Crusader, wekte de indruk dat Chris christen was, maar daar ben ik onderhand niet meer zo zeker van. Een nummer als Spanish train dat te vinden is op een van zijn eerste lp's, en een pokerpartij verondersteld tussen God en de duivel, laat niet echt een bijbelse kijk op hemelse zaken zien. En ook op deze nieuwe plaat kun je merken dat hij een wel erg ruim godsbeeld heeft. In het nummer One World komt de volgende passage voor:

I believe there is a God, but it doesn’t mean that my God is greater
than yours, it only means we all have the right to believe, ’cos nobody
knows it for sure, for sure; if there’s a Heaven or Hell, or a sweet Paradise,
or a place where we all meet again, ’cos with minimal change
everyone here is the same;

Ik had het graag anders gezien, maar helaas, mooier kan ik het niet maken... 
Neemt niet weg dat er genoeg nummers zijn waar ik intens van kan genieten. Vooral zijn ballads vind ik heerlijk om naar te luisteren. Ook op The Storyman kom ik wat dat betreft volledig aan mijn trekken. Kijk gerust even op zijn site rond en luister eens naar een paar van de fragmenten die er staan. Misschien herken je dan wat ik ervaar: Een stem, uit duizenden herkenbaar en met een bepaald soort passie waar je niet genoeg van gaat krijgen.

In december hoop ik een concert van Chris de Burgh bij te wonen in de Heineken Music Hall in Amsterdam. Twee jaar geleden waren Ineke en ik van de partij in Tilburg, ook voor haar een mooie ervaring.
Het is uiteraard niet toegestaan om mp3's te gaan verspreiden via internet, maar voor deze ene keer maak ik een uitzondering. Er is namelijk een nummer van hem dat zo ontzettend mooi is dat ik het jullie niet ga onthouden. Zie het maar als een stukje reclame... Het gaat over twee mensen die elkaar na lange tijd weer terug zien en wellicht iets voor elkaar zouden kunnen voelen. Zet je geluidsboxen even aan. De titel is You look beautiful. Veel plezier.