Het was in het midden van de jaren tachtig. Een broer van mij werd directeur bij een Italiaanse bloemenexporteur, Bocchi Flower. Het bedrijf richtte zich vooral op de supermarkten, toen een opkomende partij in de bloemenhandel. En ik weet nog wat hij zei: ‘Let maar op, kunstbloemen, dat wordt de toekomst!’

Ik kom ze nog weleens tegen, die kunstbloemen. Als ik door een Intratuin loop bijvoorbeeld. Ze staan op een afdeling waar ook allerlei geurige zeepjes te vinden zijn. Dat snap ik wel. Dan ruikt het nog ergens naar in plaats van nergens. Ik weet niet precies hoe groot de omzet is van deze kunst, maar ik vermoed dat het in het niet valt bij het dagverse product. Bij ons, laat dat duidelijk zijn, komt een kunstbloem er niet in.

Bovenstaande kwam me in gedachten bij het lezen van een artikel in het Vakblad voor de Bloemisterij over gestabiliseerde bloemen. Een techniek die vroeger vooral bij bruidsboeketten werd toegepast. Welke bruid heeft niet haar boeket laten prepareren zodat het nog jarenlang onder een stolpje of aan de muur te zien was? Tenzij je het over je schouder had weggegooid natuurlijk. Dat kon ook.

Maar in bepaalde werelddelen is het dus een hype. Bloemen met een vaasleven van vier jaar. Rozen, hortensia’s, anjers, sommige chrysanten ook. Bij die laatste kan ik me dat wel voorstellen. Die hebben van nature al een lange houdbaarheid. Maar eerlijk gezegd, na drie weken vind ik het welletjes. Stel je eens voor, drie jaar… Pfff.

Het moet ook echt een man zijn geweest die dit heeft bedacht. Zo eentje die het maar een hoop gedoe vindt om elke week een bosje bloemen voor zijn vrouw mee te nemen. Lekker gemakkelijk. ‘Kijk eens schat, omdat ik van je houd! En nu wil ik je de komende vier jaar niet meer horen!’

En dat terwijl het mooie van bloemen juist is dat er leven in zit. Een bos tulpen, rauw op de vaas, die na een paar dagen tien centimeter gegroeid zijn en volledig open gekomen. Een boeket rozen dat met de dag mooier wordt totdat ze uiteindelijk het kopje laten hangen. Lelies die openklappen en rijpend stuifmeel laten zien. Pioenrozen die als trommelstokjes de vaas in gaan en met drie dagen volledig in bloei staan. Tot ze gaan uitvallen… ‘En ik had nog zó gezegd, stabiliseren!’