Het is zaterdagmorgen. Sowieso al een rare dag om in spanning te zitten. We ontbijten met z’n tweeën en zijn continu in de weer met onze smartphones. Half tien. Zou het er al op zitten? Kwart voor tien. Nog steeds niet online op Whatsapp. ‘Als hij straks gewoon komt aanrijden dan weet je het wel,’ zeg ik, ‘dan is hij gezakt.’

Het is met kinderen altijd boeiend. Welke kant gaan ze op qua beroepskeuze? In de voetsporen van pa of ma? Of kiezen ze een heel eigen richting? En wat vind je daar dan van? Zo had ik een broer die op zijn zestiende koos voor het timmermansvak. En toen mijn vader hem op zaterdagmorgen wekte om, zoals dat bij ons heette, ‘naar het land te gaan’ gaf hij niet thuis. Hij sprak de legendarische woorden: ‘Ik heb al een baas.’

Bij ons helpt de jeugd ook mee. Vanaf een jaar of tien poten ze hun plantjes in de zomervakantie. Ik heb niet de illusie dat het ertoe bijdraagt dat ze de groene sector trouw blijven. Ze blijken door de jaren heen hun eigen talenten te ontdekken en die passen soms nu eenmaal beter bij ander werk. Mijn zegen hebben ze. Al hoop ik natuurlijk wel op een opvolger te zijner tijd.

Bij een van onze jongens was al heel gauw duidelijk dat het iets met techniek zou gaan worden. Hoe goed ik de werkbank ook opruimde, een paar dagen later was het weer een bende. Overal dop-, steek- en andere sleutels. Zocht ik naar de maatbeker om AAterra te doseren dan vond ik hem naast zijn brommer. Met olie erin. Grrr. Nee, deze jongen werd geen tuinder.

En dus werd hij kortgeleden gediplomeerd als tweede autotechnicus. Het begin is er. Zijn eigen BMW uit 1984 staat al een tijdje in de schuur. Te wachten op zijn roze papiertje, herstel, kaartje. En ik wacht met hem mee. Eindelijk weer ruimte om de schuur een keertje lekker schoon te spuiten.

‘Daar kom-tie!’ hoor ik Ineke roepen. O nee, denk ik bij mezelf. Gezakt natuurlijk. En zó teleurgesteld dat hij geen bericht wilde sturen. Bedrukt stapt hij binnen. Maar dan: ‘GESLAAGD!’ Een brede lach breekt door. ‘Ach joh, zák! Wat ben jij een eikel!’ roep ik meteen terug. ‘Waarom stuur je geen whatsappje! Wij zitten hier al die tijd in spanning!’ Hij kan er alleen maar om lachen. In één keer geslaagd! Yes!