Zaterdag 28 oktober 2006

'Geen beter vermaak dan leedvermaak'. Is wellicht dit gezegde de oorzaak voor het succes van programma's als 'The Nanny', 'Schatjes' en 'Kanjers'? Ik mag niet generaliseren, maar als ik de reacties bij ons thuis zie tijdens deze opvoedprogramma's op tv dan zal het best voor een deel daar mee te maken hebben.

De genoemde series geven een kijkje in het leven van gezinnen waar het er niet altijd even rustig aan toe gaat. (Oeps, denk ik nu, bij ons wel?) Omdat de ouders (of bij Kanjers de pubers zelf) dat ook vinden, hebben ze contact opgenomen met de EO die ze vervolgens gaat begeleiden in de opvoeding. Daarvoor zijn een aantal psychologen gevraagd die gedurende een aantal weken met het gezin meelopen. De prijs voor dit alles is hoog: Je komt met je hele hebben en houwen op tv, de moderne schandpaal zogezegd...

En zo hebben we dit jaar al heel wat voorbij zien komen. Van drukke ADHD-ers tot pesterige broertjes, van onuitstaanbare pubermeiden tot jengelende en niet naar bed te krijgen babietjes. En dat alles gadegeslagen door, meestal, het drietal Ineke, Marjan en ondergeschrevene. Gaandeweg ga je als ouders in de gaten krijgen dat het in zulke sessies niet gaat om de kinderen, maar om de ouders. Vaak komt het namelijk in de adviezen van de hulpverleners Tischa en Fina neer op 'meer of anders aandacht geven', op 'tijd nemen voor' en 'aanpassen aan het niveau' van de betreffende kanjers of schatjes. Ook structuur in het gezinsleven blijkt een belangrijke voorwaarde voor een gezonde situatie te zijn. Nu wisten onze voorouders dat allang: De drie eRRen zijn al heel wat jaartjes oud. Rust, Reinheid en Regelmaat, wie is er niet groot mee geworden?

Neem bijvoorbeeld die vader die 's avonds pas thuiskwam als zijn vrouw al met de twee kinderen had gegeten. Kinderen die om de haverklap van tafel gingen, hun eten niet wilden opeten en dat pas deden als moeder hun zin deed. Hij ging dan, thuisgekomen, met zijn bord achter de pc zitten omdat er nog wat werk moest worden afgemaakt. Over een slecht voorbeeld gesproken...
Of het huishouden waar elke dag eerst maar eens een paar uur rommel moest worden geruimd om de boel leefbaar te maken.

Volgens Marjan valt het dan bij ons allemaal nog wel mee. Hoewel, ik wordt zojuist gebeld door Sam (ik zit dit te schrijven op de pc in de kas, terwijl de drie jongsten binnen zitten). 'Rik heeft mij geslagen!' Dat mag niet, reageer ik. 'OK, doei', klinkt zijn benepen stemmetje terwijl hij de verbinding verbreekt.
Toen hij, Rik en Bart afgelopen dinsdag een nachtje gingen logeren bij oma voegde Marjan ze toe bij het weggaan: 'Lief zijn voor oma, want anders sturen we Tischa naar jullie toe'. Lekker hoor zo'n zus...

Leedvermaak schreef ik dus hierboven. Niet het goede woord eigenlijk. Want vaak gaat het om situaties die we zelf ook wel kennen in ons gezin met schatjes en kanjers. Dan ben je eigenlijk meer blij om het feit dat zoiets gelukkig ook bij anderen weleens voorkomt. Voor u als lezer ook weer een hele troost...