Dinsdagmorgen. Het vak waar we plantjes aan het poten zijn is bijna vol. Toch maar even bellen. ‘Hallo Peet, kom je nog frezen?’ Ik hoor geroezemoes aan de andere kant van de lijn. ‘Nu? We hadden toch woensdag afgesproken?’

Als je 50 wordt dan kun je wat verwachten. Het is de leeftijd waarop je geacht wordt te weten waar men de mosterd haalt, maar ook de grensovergang naar een leven met gebreken. En natuurlijk zijn er altijd familieleden of vrienden die dat moment willen accentueren. Met de gids van Omroep Max. Of een potje vitaminepillen die in het hele A tot en met Z complex voorziet. Ik nam het lachend in ontvangst en bij gebrek aan rododendrons gooide ik het achter in de kast. Niks voor mij.

Want hallo, ik ben dan hoogstwaarschijnlijk wel over de helft, maar ik voel me nog jong! En daar gaat het om, toch? Al zijn er, eerlijk is eerlijk, de laatste tijd wat tekens van verval aan te wijzen. Maar dat komt door de drukte. Of de warmte. Of…

Want hoe kunnen ze het nu verzinnen om de afvalophaaldag te wijzigen? Ben je altijd gewend geweest om de grijze container op maandag aan de weg te zetten, in de oneven weken, gaan ze die opeens op donderdag legen. In de even weken. Onbegrijpelijk. Ik heb het tot het eind van het jaar op de kalender gezet. Als ik er nu maar aan denk om de blaadjes om te slaan.

En een paar weken geleden, ook over dat frezen. Heb ik ’s morgens gebeld naar onze loonwerker wanneer we nu precies hadden afgesproken. ‘Schrijf het voortaan op Kees!’ zei hij. ‘Dan vergeet je het niet.’

Mijn vrouw klaagt er ook weleens over. Dan vertelt een van de jongens aan tafel iets, ik kijk verrast op, zegt zij: ‘Maar dat had ik je toch ook al verteld!’ ‘Echt?’ houd ik me dan van de domme. Maar dat is geen vergeetachtigheid natuurlijk. Had ik gewoon weer eens met een half oor zitten luisteren. Een mannenkwaaltje.

De twee plantvakken liggen er weer keurig bij. ‘Zo,’ zegt Peet, ‘morgen weer? En schrijf je het nu op?’ Ik lach schaapachtig. ‘Maar Kees, weet je wat ik nu het ergste vind? Dat je me nog niet eens gefeliciteerd hebt met m’n 69e verjaardag!’ Ik kijk hem aan. ‘Dat meen je niet! Je bent ook nog jarig vandaag!’ Oei…

Waar staan die vitaminepillen?