Het is zaterdagmorgen kwart voor zeven als ik wakker word. Hè, lekker, denk ik als ik me nog even omdraai. We hoeven er nog niet uit. O, wacht eens. Ik heb, zoals altijd, een limerick opgestuurd naar het Nederlands Dagblad, even kijken of-tie erin staat. Ik pak mijn mobiel en download de verse krant. Snel swipe ik naar de achterpagina. Hm, vreemd, ik kan het nog niet goed onderscheiden, daar zijn de letters te klein voor, maar dat lijken wel twéé limericks...

Maandenlang leef je er naar toe. Wat zeg ik? Járen! Je weet dat de dag eraan komt dat je je 25-jarig huwelijksjubileum gaat vieren. En dit keer moest het echt een groot feest worden, vond Ineke. Tot verdriet van de kinderen. Die hebben niet zoveel met een feest, zij gaan liever een week weg met het hele gezin. Naar Kreta. 'Want dat hebt u mama beloofd toen jullie daar op huwelijksreis waren!' Maar Ineke is onverbiddelijk. Een feest om met familie en vrienden te vieren en te delen is belangrijker. En zo is het.

En dus gaan we met z'n tweetjes in het voorjaar van 2016 op een geheime missie. Richting Leiden. Eerst een lunch bij La Place in Zoeterwoude en dan door naar het centrum. En later doen we dat nog een keer over, nu naar Roelofarendsveen. Want we hebben jaren geleden een keer varend gefeest bij een huwelijksjubileum van een oom en tante en dat smaakte naar meer. We kunnen het nog een paar weken stil houden tegenover onze kinderen maar op een kwade dag verspreek ik me. Nu is het hun helemáál duidelijk, er zal gefeest gaan worden. Met een partyboot door het Groene Hart.

En zo breekt op zaterdag 8 oktober dé dag aan. Al dagenlang worden we bestookt van alle kanten met vragen of we zenuwachtig zijn. En steevast ontkennen we: 'Nee hoor, het voelt juist heel relaxed! We hoeven zelf niks te doen, we laten het gewoon over ons heenkomen.' En zo is het ook. Tot die zaterdagmorgen om kwart voor zeven...

Want als ik met duim en wijsvinger het beeld op m'n smartphone vergroot zie ik opeens mijn eigen naam staan. Wat is dat nou? En daarboven, de naam van de inzender, die ken ik! Arie Olree, dat is mijn zwager! En het is geschreven namens de familie Van Schie. Het moet toch niet gekker worden? ND, waar zijn jullie mee bezig!

Meteen krijg ik de kriebels in mijn buik. Ineke merkt het, want slaperig draait ze zich om. 'Wat is er?' Ik laat het haar lezen. 'Ze hebben een dubbele limerick in de krant gekregen! Hoe krijgen ze dat nou voor elkaar!?' Verbijsterd kijk ik haar aan. Als het vandaag zó begint, nou, berg je dan maar voor de rest van de dag...

Ik houd het kort: Het was F A N T A S T I S C H ! We zijn met een gezelschap van meer dan honderd familieleden en vrienden te gast geweest op partyschip Koningin Juliana van Rederij van der Meer in Roelofarendsveen. De koffie met gebak, de borrel mét hapjes en het heerlijke buffet waren grandioos. De ontmoeting van elkaar in goede sfeer. De prachtige vaartocht door het Groene Hart. De hilarische en soms vileine optredens van de families De Wit en Van Schie. De onmisbare accordeon van mijn schoonvader. De door onze kinderen subliem in elkaar gezette Van Egmonds Zilveren Jubileumkrant. Het was geweldig. Wat zijn we trots op jullie allemaal! Wát een feest!

En dat we nu dan ook nog een week met elkaar weggaan. Naar Kreta. Want ja, beloofd is beloofd ;-)