Volgens de filosofen Maarten Verkerk en Gerrit Glas wordt met het veranderende denken in de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt de tijdgeest ontmaskert. We zijn de Bijbel anders gaan lezen, ons bewust geworden van de verstikkende cultuur in de vrijgemaakte kerken en we zijn gaan beseffen hoe wijzelf deel uitmaken van een cultuur die uit is op beheersing, ordening en ratio.

Veel van wat zij aansnijden in hun artikel (ND, 5 dec jl.) kwam eveneens aan de orde tijdens de regioavond die door de Deputaten M/V en Ambt op 30 november jl. werd belegd in Berkel en Rodenrijs. Daar werden we door twee vrouwelijke deputaten bijgepraat over het onderwerp dat op de komende Generale Synode wordt behandeld. In groepjes kon worden doorgepraat aan de hand van een aantal vragen, waarna er plenair nog op enkele zaken werd terug gekomen.

Je merkt aan de sfeer op zo’n avond dat ‘we’ aan het schuiven zijn. Waar vroeger de discussie op scherp zou komen te staan, is er nu gesprek mogelijk en merk je een zekere berusting. Als je geen vreemde bent in Jeruzalem dan voel je aan dat de vrouw in het ambt er komt. Is het niet nu, dan bij een volgende synode. En sowieso zijn er in de tussentijd gemeenten waar al eerder de stap wordt gezet.

Wat daarin ook meespeelt is de kleur van zulke avonden. Overwegend grijs, bij sommigen nog slechts aan de slapen, maar toch. Veel jongeren zie je er niet. Die maken zich er al helemaal niet meer druk over. Er zijn belangrijker dingen. Die redden liever vluchtelingen of de aarde dan dat ze zich over zo’n futiliteit druk lopen te maken.

En zeg zelf, we worden in ziekenhuizen geholpen door een vrouwelijke internist, je leidinggevende op het werk is een vrouw, Angela Merkel ligt goed bij christenen en onze dochters zien we graag een studie met toekomstperspectief oppakken. Vrouwen, kortom, in de maatschappij zijn ze onze gelijken. Dus waarom niet in de kerk?

Ik noem het maar even de graatjes in onze keel. De teksten van Paulus over het zwijgen van vrouwen. Het feit dat er bij het volk Israël alleen mannelijke priesters waren. En Jezus had een groep vrouwen om zich heen, zeker, maar zijn discipelen waren allen van het mannelijke geslacht. En weet u, met zulke teksten en geschiedenissen anders omgaan dan vroeger, dat valt niet mee. Dat is best even slikken. Want het voelt alsof je daarmee het Woord van God laat buikspreken. Tekort doet. Dat heb ik, dat hebben anderen ook, merkte ik in Berkel en Rodenrijs.

Voor Maarten Verkerk en Gerrit Glas lijkt dat een gepasseerd station. Zij lezen nu anders en ervaren dat als een bevrijding van de exegese. Geen offer aan, maar een ontmaskering van de tijdgeest. Zeer overtuigd zijn ze. Met recht vrijgemaakten. Ik zeg het met een knipoog. Maar de graatjes in m’n keel zijn er nog niet mee verdwenen.