‘Ik ben er donderdag niet hè met het avondeten.’
Ineke kijkt me verwonderd aan.
‘Nee, vergadering van FloraHolland.’
‘Alweer? Vorige week toch ook al?’
‘Ja, maar dat was een regiobijeenkomst. Dit gaat over de toekomststrategie.’
Dat klinkt wel interessant.

In Zoetermeer aangekomen zie ik een 35-tal collega’s zich verzamelen rondom koffie, thee en lekkere koekjes. Oud, jong, van alles door elkaar. Een enkele vrouw. Medewerkers van de veiling geven instructies over het gebruik van Buzzmaster op de smartphone. Want meepraten doe je tegenwoordig in de digitaal. Hopelijk levert dat eenstemmigheid op.

Beneden worden we groepsgewijs om vijf tafels gezet. Ons wordt verteld dat we voortborduren op de bijeenkomst van een aantal weken geleden. Als je daar niet bij was, geeft niet, gewoon meedoen. Het gaat om je mening.

En zo buigen we ons over de basisprincipes van de coöperatie. Wie mogen er lid worden, zijn leden gelijk of gelijkwaardig of allebei, hoe transparant moet een coöperatie zijn. Ook de toekomst komt aan bod. Moet de besluitvormingsstructuur blijven zoals die is of heeft een ledenraad voordelen? Wanneer kunnen leden nu eindelijk eens online meestemmen?

Het leukst is de plenaire discussie na de groepsbespreking. Een schuimrubberen dobbelsteen met daarin een microfoon vliegt door de zaal om ieder die wil het woord te geven. Vooral het punt kostenmaker-kostendrager maakt de tongen los. Er tekent zich een duidelijke scheiding af tussen de oudere en de jongere garde. De laatste groep lijkt weinig op te hebben met onderlinge solidariteit. ‘Ik zou niet eens wíllen dat een ander mijn kosten betaalt!’ Zo, die staat.

Na het verbale werk mogen we om kwart over zeven eindelijk naar de welverdiende maaltijd. Hm, lasagne. Niet echt mijn ding, maar vooruit, het moet maar. En aan tafel gaan de gesprekken verder. Alles voor een gezond FloraHolland.

Weer thuis vraag ik wat ze hebben gegeten. ‘Lasagne! Ik dacht, Kees is er niet, kunnen we dat wel een keertje eten. En jij?’