Ik stuur in alle vroegte een appje naar mijn broer. ‘Kamille op Naaldwijk wordt achteraan geveild. Fout met de fotocode.’ Hij vraagt of ik geen melding krijg als ik zo’n code vergeet. Tot mijn schande moet ik hem bekennen dat ik de teeltcode had ingevuld in plaats van de fotocode. Voor de tweede keer al dit jaar.

Begrijp me goed, ik heb niks tegen regels. In een gezin met opgroeiende jeugd kun je niet anders. Zo hebben we nu de afspraak dat smartphones vóór het eten in de kast worden gelegd. Het liep de spuigaten uit, dus dan moet je wel. En pakt iemand onverhoopt toch z’n mobiel uit zijn broekzak tijdens de maaltijd dan leg ík hem voor hem weg. Daar blijft het overigens bij, ik stuur diegene niet van tafel met de boodschap dat hij morgen pas weer mag eten.

Dat laatste doet onze Koninklijke FloraHolland trouwens wel. Ik liep die dinsdagmorgen namelijk steeds op de FloraneXtapp te kijken of dat ene karretje al geveild was, maar nee. Dus uiteindelijk belde ik om half twaalf de productreclamatie in Naaldwijk om verhaal te halen. Daar kreeg ik de boodschap te horen dat vanaf 1 april partijen die geen foto hebben niet meer worden geveild. Tenminste, niet op die dag. De volgende dag ben je de eerste. Zo dan. ‘Welke fotocode mag ik voor u invullen?’

Op de website van FloraHolland vind ik inderdaad genoemde regel terug. Het is belangrijk in het kader van het Nieuwe Veilen. Klanten moeten van productinformatie op aan kunnen. Fouten worden niet getolereerd. Dat is duidelijk. En wat ook helder is is dat het m’n eigen stomme schuld was. Ik maakte die fout. Voor de tweede keer in ruim vier maanden.

En toch hè, mag ik even zeggen dat ik het kinderachtig vind? Dat een onoplettendheid resulteert in het niet veilen van een partij bloemen? Doorgeschoven naar morgen. Ik mag hopen dat de bedenkers van deze maatregel anders omgaan met hun eigen kinderen. ‘Kom jij morgen maar weer eten!’

In de mail een uitnodiging voor weer een interactieve sessie over de coöperatie. Sorry, ik pas even.