Ik zet de spa in de taaie grond. Met mijn linkervoet geef ik een flinke trap en in een vloeiende beweging keer ik de schop om. Even in de kluit steken om hem fijn te maken en de volgende is aan de beurt. AUW! Met mijn hoofd stoot ik tegen een uitstekende kraan. Dat is de zoveelste keer!

Leven is leren. Daar kom je steeds meer achter naarmate je ouder wordt. Spreekwoorden en gezegden zijn er door ontstaan. Ouder en wijzer. Al doende leert men. Leergeld betalen. En zo zijn er nog veel meer. Jong en onervaren zijn haast synoniemen. In onze jeugd hebben we waarschijnlijk ook allemaal weleens dingen gedaan waarvan we later zeiden, had ik toen maar geweten dat… Er zijn overigens ook veel jeugdige ouderen in dat opzicht.

Want het is wel een kunst hoor, om te leren. Dat je een volgende keer denkt, hoe zat dat ook alweer? O ja, dit was niet zo slim, ik kan het beter zo doen. Ik probeer het mijn opgroeiende pubers ook mee te geven als het weer eens fout gaat. ‘Leer er nu van! Je hebt echt geen liters bier nodig om het gezellig te maken!’ Maar ik zie ze denken, lekker makkelijk praten als je geen pils lust…

Zo probeer ik dit jaar te leren van de warme herfst vorig jaar. Teeltproblemen door fusarium. Of phytophtora. Of rhizoctonia. Want die schimmels kwamen we alle drie tegen toen we de planten lieten onderzoeken. En dus stomen we de grond dit voorjaar een paar uur langer. En dat niet alleen, ik besteed extra aandacht aan de voorkanten van de vakken. Want dat zijn de plekken waar de spitter niet echt lekker bijkomt. En dus moet de ouderwetse spa het werk maar doen. Elke dag een stukje, dat houdt het behapbaar.

Ik voel met mijn hand dat er een knoeperd van een bult ontstaat. Wie heeft er toch ooit bedacht om die handkranen op die manier op de kaspoot te monteren! Schuin naar voren, hij is gewoon niet te missen als je even niet oplet!

Thuisgekomen vraagt Ineke wat ik gedaan heb. ‘Je hebt bloed bij je wenkbrauw.’ Dat verbaast me niets. ‘Zet voortaan een helmpje op!’ Ja, leuk.