Het is half elf als we de Noordoostpolder inrijden. Met een beetje geluk zijn we rond middernacht thuis van een huwelijksfeest in Groningen. Opeens horen we regen tikken op de voorruit. De wissers gaan aan en meteen zien we niks meer. Wat is dat?

Het blijken insecten te zijn. Met tientallen tegelijk vliegen ze zich te pletter op onze auto. En die is nog zo nieuw! Snel laat ik de ruitenwisservloeistof over het raam sproeien, maar echt opknappen doet het niet. ‘Zullen we dat direct maar schoonmaken bij het volgende tankstation?’, vraagt mijn vrouw. ‘Nee hoor’, zeg ik, ‘we doen het thuis wel. Als je het nu schoonmaakt moet je het straks nog een keer doen.’

Natuurlijk hartstikke zonde dat wij er zo honderden hebben doodgereden. Ik had een paar weken geleden juist nog gelezen van een natuurgebied in Duitsland waar volgens onderzoekers veel minder insecten rondvliegen dan vroeger. En als boosdoeners, u raadt het al, worden boeren en tuinders genoemd. Die gebruiken namelijk gif. Ik wist trouwens niet dat die ook in natuurgebieden met neonicotinoïden liepen te spuiten.

Ook in de stad Groningen hebben ze te weinig insecten. Daar weegt de stadsecoloog (jaja, die bestaat!) huiszwaluwen en wat denk je? Te licht bevonden. Volgens hem komt dat vanwege voedselgebrek in de stad van de peerd van ome Loeks. Gevraagd naar de oorzaak van het tekort wijst de vinger opnieuw richting de neonicotinoìden.

Kijk, ik durf natuurlijk niet te beweren dat het allemaal onzin is. Daar heb ik simpelweg de kennis niet voor. Dat is net als met de opwarming van het klimaat. Als de meeste deskundigen zeggen dat het komt door de CO2-toename, wie ben ik dan om te ontkennen? Maar toch, de stelligheid waarmee sommigen hun mening poneren als een feit stuit me soms tegen de borst.

Neemt niet weg dat ik me flink schuldig voel als ik thuisgekomen de lijkjes van de auto sta te poetsen. Daar had een hele familie zwaluwen een vette bek van kunnen hebben. Wat doen die vogels eigenlijk in Groningen? Op naar de NOP!