Maandag 21 november

Wat moet je, als iemand wel in God wil geloven, maar zoveel dingen die Hij doet niet begrijpt. Ellende die je ziet, om je heen of op t.v. Waarom dóet God er niets aan? Waarom heeft Hij een wereld gemaakt met mensen erop die meteen al bij de eerste de beste boom de fout in gaan? Als Hij zoveel van mensen houdt, waarom zorgde Hij er dan niet voor dat Adam en Eva niet verkeerd kónden kiezen? Dan had Hij toch ook niet Zijn eigen Zoon, Jezus Christus, daarvoor op hoeven te offeren?
Wat moet je, als iemand de vragen die je zelf stiekem ook wel eens hebt, aan jou stelt? Voor je gevoel zit je met je mond vol tanden. Je kon er immers voor jezelf ook al geen antwoord op vinden? Hoe wil je dan die ander helpen?

We lezen op dit moment na het eten aan tafel uit het bijbelboek Job. Een man die zeer gelovig was. Die in één dag zijn kinderen, bezittingen en gezondheid kwijt raakte. Die getroost werd door drie vrienden die zeven dagen en nachten bij hem gingen zittend, zwijgend, omdat ze zagen hoe groot zijn verdriet was. En hadden ze het daar maar bij gelaten... Want toen was het hek van de dam. Zij meenden dat Job wel een grote zonde moest hebben gedaan, omdat hij op deze manier door God werd gestraft. Maar Job verweert zich uit alle macht. ‘Ja, jullie zijn werkelijk onovertroffen, met jullie zal de wijsheid sterven!' klinkt het cynisch. Hij roept echter ook God ter verantwoording en verwijt Hem dat Hij Job onrecht aan doet.
En dan komt het moment dat God zelf antwoord geeft. Ik raad iedereen die de vragen uit het begin van dit stukje ook kent aan om die hoofdstukken, Job 40 - 42, eens te lezen. Kom onder de indruk van de grootheid van onze God. Ga beseffen hoe klein wij mensen in feite zijn. Wat een wonder het is dat God naar ons omziet!

Ken ik dus de antwoorden op de vragen naar het waarom? Nee, absoluut niet. Maar door het bijbelboek Job weet ik dat zulke vragen niet persé beantwoord hoeven worden. Er gebeuren blijkbaar dingen in het leven die voor ons onbegrijpelijk blijven. Waarbij we ons moeten toevertrouwen aan een God die belooft dat er niets gebeurd zonder dat Hij het wil. Alsof je geblinddoekt aan de hand van een ander voortschuifelt, erop vertrouwende dat diegene je niet in zeven sloten tegelijk laat lopen...

Vertrouwen hebben dus. Precies dátgene waar het Adam en Eva in het paradijs aan ontbrak. De appel valt niet ver van de boom...