Het geluid van de telefoon scheurt mijn droom aan flarden. De vaste lijn? Vreemd. Alarm van de tuin? ‘Neem nou op!’ hoor ik een gedaante naast me sissen. Ik gehoorzaam slaperig en blijf even stil tot de stem in mijn oor ‘Klimaatalarm!’ zal zeggen. ‘Zeg dan wat!’ roept mijn vrouw.

Het was volgens mij de ledenvergadering van FloraHolland in juni van dit jaar. Tijdens het onvolprezen buffet voorafgaande aan de alv was er de mogelijkheid om workshops bij te wonen. En bij een van de stands stonden medewerkers die vragen stelden aan de bezoekers. Een van de vragen ging er over of je een 24/7 handelsplatform wel zag zitten. Is dat een belasting voor je, of niet?

Ik zei van niet. Wij gebruikten FloraMondo toen een maand of vier en de drukte die dat met zich meebrengt, ach. Het is eigenlijk wel lekker, om af en toe tijdens een saaie vergadering je smartphone te voelen trillen en te weten dat er weer een of meer emmers een baas hebben gevonden. Ja toch? En je kan op een verjaardag nog eens geuren met je digitale avonturen. ‘Echt joh? Dus ze kopen nu gewoon bloemen van je?’

Maar waar ik me inmiddels behoorlijk zorgen over maak is of zo’n altijd bereikbaar platform wel zo goed is voor onze klanten. Als ik toch zie op wat voor onmogelijke tijden die bloemisten en exporteurs zitten te kopen! Tot midden in de nacht gaat het door en ’s morgens even na vieren melden de eersten zich alweer. En dan is dit nog maar 1.0. Hoed u voor wat er nog komt.

Mijn eigen nachtrust heeft meer te lijden onder koffiegebruik ’s avonds. Of ik word, heel af en toe, ruw gewekt door de telefoon omdat er op de tuin iets niet goed gaat. En jaren geleden door baby’tjes die honger hadden en gevoed moesten worden. Dát waren nog eens tijden.

‘Hallo…’ stamel ik slaapdronken in de hoorn van de telefoon. Het is kwart over drie. ‘Hallo pap,’ hoor ik mijn dochter zeggen, ‘u bent opa geworden!!!’ ‘Echt waar?’ ‘Ja, ze heet Jara Elina en ze weegt ruim negen pond!’

Geloof me, zó wakker worden gemaakt is helemaal niet erg.