De vangst van vannacht.’ Een smiley met tranen. En een foto van zo’n 20 doodgeslagen muggen. ‘Wel 40 muggenbulten op mijn hoofd…’ Ik raad haar aan om toch maar eens een klamboe te kopen. ‘Haha, ja!’ Handig, dat Whatsapp.

In de media verschijnen regelmatig berichten over hoe goed de Nederlandse land- en tuinbouw het doet. De hoeveelheden, de kwaliteit, de precisie waarmee gewerkt wordt. Vooral het buitenland steekt nogal eens de loftrompet. Dat staat haaks op de stemming van de laatste tijd in Nederland. De fipronil-affaire. De zoveelste uitbraak van vogelgriep. Een Duits rapport over het terughollende aantal insecten in het land. Daaraan gekoppeld het bericht dat er sinds 1980 meer dan 400 miljoen vogels zijn verdwenen. De boosdoener? Vingers wijzen richting de landbouw.

En dat in een tijd waarin mensen steeds milieubewuster lijken te worden. Want wie vindt het niet belangrijk om een gezonde wereld na te laten aan zijn kleinkinderen? Ja toch? En dus schudden we ons hoofd over Bayer en Monsanto met hun glyfosaat, krijgt de nieuwe regering er flink van langs omdat ze niet groen genoeg is en stappen steeds minder mensen op Schiphol in een vliegt… O nee, dat niet.

In die kakofonie van meningen proberen wij tuinder te zijn. Wij gebruiken jaarlijks ruim 3 kilo per hectare werkzame stof tegen insecten in de kas. We zijn ons ervan bewust dat dit een bepaalde schadelijkheid heeft, zeker tegen luis, trips en rups. Helaas, ter bescherming van onze bloemen kan het op dit moment niet anders. Maar stel nou dat over tien jaar blijkt dat het toch helemaal fout gaat in insectenland? Roken was vroeger immers ook niet verkeerd?

Ik blijf er vooralsnog vertrouwen in houden dat het goed komt. Ik weiger nog steeds me een schuldgevoel te laten aanpraten door biologische collega’s. Maar het houdt me wel bezig. Dat merkt u.

‘En weer een mooie vangst vanmorgen. Met de helft ongeveer in m’n klamboe!’ Een foto met wel 35 muggen dit keer.’ Wees er maar zuinig op. Bij jou zitten ze tenminste nog.