‘Ga nog maar even lampen nakijken. Dat is alweer een tijdje geleden en ik heb er een paar gezien die het niet doen.’ Het is dan wel geen assimilatielicht, slechts 20 Watt per lamp, maar je kunt toch niet zonder. Tenminste, nóg niet.

Want op de somberste dag van het jaar, Blue Monday, verschijnt er zomaar een zonnestraaltje op de website van de Bloemisterij. Het is wetenschappers gelukt om planten licht te laten geven. Je kunt er op dit moment nog geen boek bij lezen, maar wie weet, in de toekomst… Als dat geen goed nieuws is!

Daar plaats ik direct wel weer een kanttekening bij, want een boek lezen, wie doet dat tegenwoordig nog? Ja, de ouderen onder ons. En dan vooral vrouwen. Toch komen ook zij vaak niet verder dan een tijdschrift. De Linda of de Libelle, de Eva of de Margriet. En het Vakblad voor de Bloemisterij natuurlijk. Boeken? Dan vallen er al heel wat af. Of je doet het met een e-reader. Dus een leeslamp?

Ik mag zelf graag een boek ter hand nemen. De levens van Jan Six van Geert Mak is net uit. Deel zoveel van de Zweedse inspecteur Wallander ligt klaar. Lezen trekt mij meer dan het kijken van een serie. Het prikkelt de verbeelding. Dat begon bij Pietje Bell en de Kameleon vroeger. Arendsoog. ’s Avonds stiekem onder de dekens een boek lezen. Had best leuk geweest met een lichtgevend plantje.

Want een idee is het natuurlijk wel! Zo’n Daan Roosegaarde is hartstikke lekker bezig met z’n verlichting op de Afsluitdijk, maar wat denk je wat hij in het Amsterdamse Bos kan doen met zo’n uitvinding? Om over ons, tuinders, nog maar te zwijgen.

Nu loop je maar te tobben met led en andere lichtbronnen. ‘t Gaat allemaal stuk. Het vreet energie en geld. Denk je eens in dat planten straks zelfvoorzienend zijn! Een soort van perpetuum mobile. Even een lichtje maken in de kas om te kunnen werken is er dan niet meer bij. Het ís er gewoon! Zeg je tegen omwonenden die klagen over lichtoverlast: ‘Ja, sorry, dat is nu eenmaal de natuur!’

Hm, die fantasie van mij, zou dat nou komen door het boeken lezen?